Vanuit mijn lome zondagochtend zie ik hoe een merel hardnekkig trekt tot de worm zich verorberd geeft. Honderden keren moet de merel voorbij mijn vaders ogen zijn gehipt als hij zijn spade in de grond stak, zijn schouders gebogen, zijn monkelmond smaller dan de voorbije jaren. Nu ik hem ken, een oudste dochter ben, zwijgt…

Liggend in zwart in de helderste kamer bevat men volmaakt wat het afschrift onteigent vult men gedwee zijn inhoud met leegte omdat vlees moet geschreven verhongert de hemel omdat taal doet ontleven moet men ontbinden lidwoorden longen lipletters speeksel niets dat hier klopt is meer dan een stilte uren herhalen zich zonder beginnen het ogenblik…

Gelukkig dat Het licht bestaat en dat het met me doet en praat en dat ik weet dat ik er vandaan kom, van het licht of hoe dat heet. ------------------------------ uit: 'Holte van licht', 1975.…

Een man, daar in mijn kamer, ik zie hem, maar toch niet. Hij zit daar maar te staren, zonder dat iemand hem ziet. Een man daar in mijn kamer, ik ken hem, maar toch niet. Ik vraag het aan mijn moeder, maar mijn moeder ziet hem niet. Bij mijn opa staat een foto, in een lijstje op de kast. Als ik hem vraag:“Wie zijn dat?” dan antwoordt hij…

Het meer in mij vloeit uit in een ander meer, beneden voort. Het is niet vergelijkbaar groot. Het is een woord, waarvan de diepte anders is. Je kunt erin verdrinken, maar je gaat niet dood. Zijn oorsprongen verwisselbaar? Alles stroomt ook naar boven, want wateren zijn van hun bron al evenzeer de bron. Begin dat nooit begon. Eeuwig is…

Neem een man, neem een vrouw. Neem mij, neem jou. En laat ons binnen een jaar of dertig nog eens op deze zelfde plek komen staan en nog eens kijken naar diezelfde bosrand en nog eens zoeken naar elkaars even koude hand en denken: ja --------------------------- uit: 'Van aarde', 1999.…

Als herinnering aan mijn moeder Okergloed en een licht breekt uit de zee. Op het achtererf ergens tussen het wasgoed en een boom vol granaatappels jouw lach en de ochtend schielijk en klein als een lieveheersbeestje dat valt op mijn hand ------------------------------ uit: 'ik herhaal je', 2000.…

Een witte roos bloeide op het vale veld, roos van de dood te midden der gewonden een jong gezicht had in zijn laatste nood de vage schaduw van een lach gevonden. "Ik heb het koud" klaagden zijn blauwe lippen zijn weke hand zocht tastend naar een maat ik zag zijn leven met zijn bloed ontglippen en steeds maar liever scheen mij zijn gelaat.…

Een mens is een waarneming. Niet tastbaar, enkel klank en beweging van daarnet. Een stem, een voetstap, de wijze waarop het haar naar achteren wordt geschud. Herkend en voorbij. Een brief. Gisteren gepost, vandaag bezorgd. Daartussen kan heel wat gebeurd zijn. ---------------------------------- uit: 'Krullen van jezelf', 2001.…

Ik dacht dat het niet kon: dat iets wat je niet ziet je alle dagen draagt en sterker maakt. Alsof je spieren krijgt van liefde. En kijk, het klopt: Het hart van oma slaat nog altijd over als ze opa ziet. Maar nu hij oud is en te bed, misschien nog net de hemel haalt, loopt oma sinds een poosje krommer en vraagt ze vaker om…

je kunt een zakdoek horen vallen papa snikt op de radio treurige muziek mannenstemmen zeggen sombere dingen over nooit meer klokken luiden papa droogt zijn tranen morgen gaan we naar de maliebaan marcheren de soldaten de oranjeband met leeuw en het soldatenpak ze liggen klaar gestreken mama moet alleen de broek…

Het verre postkantoor was de magneet. Niet om de luchtpostzegels of de taal Van overzeese stempels – nee, het deed Op tweehoog ’s middags dienst als jeugdleeszaal. Tweemaal, op dinsdag en donderdag, Verdween ik in het ruime trapportaal En kwam weer buiten met een brede lach. Ik had mijn voorraad boeken andermaal. Met in mijn hoofd…

Er is iets in de zang van een merel het is voorjaar, je wordt wakker je ligt te denken in de nacht het raam staat open - er is iets waarvan de vogel zingt en je denkt aan wat je moet opgeven er is iets in je dat leeg is en het stroomt vol met het zingen van die merel…

Ik denk aan de man die ik liefhad. Heb ik hem lief? Hoeveel angsten zijn dat? Onze borden raakten leger En aan de rand ligt een bloem. gesneden uit radijsjes. Een klein uitbundig leven. Niet om te eten, weet hij. --------------------------- uit: 'Twee zonnen', 2003.…

alsof de lucht audities houdt voor de ultieme meeuw, alle tragere, grauwere zal laten neerstorten elk ogenblik, daar rekenen we ergens op een onwijs gave appel die plots voor ons ligt met klem, met 'ik-word-terstond-rot-tenzij-je-schreeuwt- dat je-totnogtoe-alleen-appels-bij-benadering-at. En haast opgelucht dan zie je daar een fitte bal,…

De hemel staat met sterren volgegoten Als met gesmolten zilveren metaal; De nacht is krank van zwangre bloesemloten, Waartussen ik gedwongen ademhaal. En steeds als ik in uiteindelijk erbarmen Rijst uit de nacht uw beeltnis, naakt en blank; Mijn droom omhelst u met onzichtbre armen, Mijn lippen kussen u schier zonder klank. Gij zijt er zo…

Op een kast in mijn klas stond een wereldbol daaronder zette ik een puntenslijper in de vorm van een wereldbol en zo herinner ik me mijn werelden als ik het sterrenslijpsel aan de hemel zie. ------------------------------- uit: 'Tellen en wegen', 2011.…

Van 't najaar keren weer de schone dagen - Van het hoeveelste? en hoeveel malen nog? Tot het ontrijzen aan zijn nederlagen Lokt den verslagene zijn zoet bedrog. Dit is de tijd, dat men zou moeten lopen, Gerooide velden langs of door een laan, Aan 't eind waarvan een vergezicht gaat open Op herfstland en een edeler bestaan. En, thuisgekeerd…

Beelden, beelden, zo helder en geheim dat ik op slag verstijfde - elke boom, het hele bos keek mee. Ik schrok niet eens, ik viel meteen twee dijen in toen ik het vond. Pas later kreeg het een verhaal. Zoals vandaag. Wie graaft mijn glimlach op? Wie engelt me het bed in? De meisjes onder mijn matras, die zijn zo snel, die bliksemen op mijn…

Aan elke heer die bellen blies in haar hoofd van waspoeder en zeep bood zij haar mond van eeuwen aan, haar hele ziel in ondergoed, opdat zij niet voorbij zou gaan. Maar debuterend in de malle troost van kinderneuzen vol met snot, heeft zij voor eeuwigheid geen tijd. Het regent, maar zij blijft gezond, gezond zoals een moeder moet…