inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.292):

Het klappen van de zeis

Dood: daar schrik je
niet meer van. Opa,
mamma's oma en oom Gijs.
Twee katten, een hond

en alle kippen. Je kent
het klappen van de zeis.

Vanmiddag dus bijna verveeld
gekeken hoe vader haar
het hok uit trok. Ze was
zo stijf als een ding.

Geen traan gelaten
toen hij haar begroef

maar later liep je langs
het hok, begon in neus en keel
toch iets te gloeien, als na
zeven pepermunten tegelijk.

Dat lege hok, zo vol
verleden, vol loodzwaar
wachten op niets.

----------------------------------
uit: 'Een pijl door je maag', 1997.

Schrijver: Kees Spiering
Inzender: rn, 21 oktober 2020


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.2 met 122 stemmen aantal keer bekeken 67.950

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)