inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.049):

De doos van Dora *)

Diep in de nacht vertrokken dienares
van ongekend verlangen, naar sluimerende
wensen onvermoed, daalde je godengoed
omgeven door Parnassusstof;
op zak alleen een enkeltje Olympus-aarde
en doos waarin je een geheim bewaarde.

Jij godsgeschenk voor monomannen, als drager
van de eeuwige hartstochtelijke gloed.
Was het nieuwsgierigheid of valkuil onvermoed
dat je, ondanks het oppergoddelijk verbod,
een doodskoplogo en heel streng beloven, het doosje even
kieren liet en tijd en eeuwigheid verschoven?

Niemand voorzag de rampspoed toen langs
jouw hand kwalen, plagen, kommer en ook kwel
hun plaats innamen in dit aards bestaan.
En hoe het met jou verder is gegaan,
Dora, jij oermoeder der aardse vrouw,
dat weet geen mens. De schuld, ja, typisch

mannelijk, van alles lag bij jou. Net als
het sindsdien exemplarisch onbetrouwbaar
zijn bij ons – nou ja, ik lust ze rauw
die hele konkelende goddelijke godentroep!
Een mensenleven kent sindsdien zijn loop
met veel ellende en als troost een restje hoop.

----------------------------------------------------------
Gemaakt voor een expositie in galerie Noord in Groningen.

[*) Verhaal uit de Griekse mythologie, met vele varianten, Doos van Pandora: bagage van de eerste vrouw op aarde, door haar geopend tegen strenge instructies van Zeus, waardoor alle kwalen en rampen ontsnapten en alleen de hoop achterbleef.
Andere benaming voor bron van ellende.

Schrijver: josephine banens, 16 november 2006


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.4 met 94 stemmen aantal keer bekeken 10.569

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
santusha
Datum:
8 juni 2013
er moeten nog meer van zulke gedichten komen
Naam:
santusha
Datum:
8 juni 2013
heel mooi en leuk

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)