BIJ EEN ABSTRACTE COMPOSITIE MET ROOD, BLAUW EN GEEL van Piet Mondriaan

Geen mens nee zelfs geen boom
te zien, het groen voorbij, de wereld
weg gekeken, glad getrokken,
geschikt met een gesnoeid palet.

Windstil linnen, elk geruis gestold
in verf, de hang verradend naar dat
diepste evenwicht, de sluimerende
maat van alle dingen. De grote lijnen

trok hij zijwaarts en omhoog,
als volstrekte armen van een boom.
Òf die van ons, na alsmaar rekken
reiken naar elkaar én hemelwaarts –

Biografie van deze schrijver

interpretatie emotie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 45 stemmen 10.079