inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.735):

Kijkgaatjes

De wind ging om en ineens waren ze er weer:
de gedachten aan winterlichtstilte. En aan
de glazen ogen van een wildvreemd kind

dat de winter liever heeft om door te kijken.
Zo zakelijk, zo onverschillig mogelijk de blik
gericht op het keren van de kou. Omdat ergens

toch het vriespunt liggen moet. Ergens moet
water ijs, ijs water kunnen houden. Ze dacht erover
haar ogen tot kijkgaatjes te laten dichtsneeuwen.

-----------------------------
uit: 'Maanreiziger', 2004.

Schrijver: Bernhard van Loon
Inzender: lvs, 1 februari 2022


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

2.0 met 35 stemmen aantal keer bekeken 13.717

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)