Gedichten

gedicht (nr. 3.938):

Toneelhemel en jazzkelder

Geen nacht gaat voorbij zonder de blues, zingt de jazzman.
Geen nacht zonder Hamlet, verzucht de toneelman.
De schouwburg zijn geheime woning. Zijn huid een regenjas,
want uit de hemel van het toneelhuis vallen tranen.
Het leven dat hij doorneemt is onecht en nabootsing.

Opdracht de vluchtige kroniekschrijver te zijn.
Gedacht, dat, als woorden adem zijn,
als adem leven is,
niemand nog adem heeft als het gordijn valt.

Maar welbespraakt zingt de jazzman de blues
en wellustig sluit hij zijn lippen om de saxofoon.

-----------------------------
uit: 'Lippenrood', 1997.