inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.266):

Seizoenen

Vandaag van werk naar kamers toe
is er een lichtheid in mijn ledematen.
Ik ben niet onbekend, uit wat ik doe
blijkt onderling verband, ik werk de maten

die niet groot of klein meer lijken.
De tijd bepaalt zich niet tot ongenoegen,
het lichaam is hier niet met angst te vergelijken,
waardoor ik ondervind dat men zich in kan voegen.

Bladeren vallen naar de aarde,
de namiddag is geel en opgemaakt,
lege metro's waarin niemand ooit naar huis toe gaat.

Ik geef aan dit seizoen een waarde
van veel te grote woorden; de stilstand waakt
over het jaargetijde dat mij soms verder laat.
----------------------------------------------------
Uit: 'Toverdraad van dagvervlijf', 1986.

Schrijver: Rogi Wieg
Inzender: jtm, 2 januari 2008


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

4.0 met 51 stemmen aantal keer bekeken 14.528

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)