inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.682):

Zee

Zeker zijn wij ooit door zee bedacht
om als lukraak zwervende sponzen
met niets anders dan zee gevuld
in haar opdracht dit land te verkennen.

En gaat ons denken, praten, schrijven
onhoudbaar alle kanten op als het tintelende,
flikkerende, watervlugge, soms als het
zachte, raadselachtige klotsen en borrelen

aan de voet van verweerde staketsels.
Keren we daarom telkens weer hunkerend
naar waar ze niet ophoudt met fluisteren.
Lijkt het alleen of we haar niet langer verstaan.

---------------------------------
Uit: Raster, nr. 107, 2004.

Schrijver: Marc Tritsmans
Inzender: mk, 14 december 2018


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 39 stemmen aantal keer bekeken 14.424

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
30 oktober 2019
Prachtig!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)