inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.079):

Stramien

De waanzin zelf gaat goed gekleed.
Zijn werk vergt tact, precisie ook.
Dus kruist hij namen aan,

kamt steden uit, tast schedels af.
Veegt hij zijn voeten, is het raak
en stamp het in de nok.

Weer vraagt zijn vrouw naar zijn pensioen.
En hij met noodweer nog op pad.
Niet snik. 'Verkeerd bedraad.'

Van Luther met zijn inktpot tot Feith,
van Freud tot jou en mij geen mens
die zijn stramien begrijpt.

----------------------------------
uit: Mijn naam is Legioen, 2012

Schrijver: Menno Wigman
Inzender: rvdb, 10 maart 2020


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 29 stemmen aantal keer bekeken 11.669

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)