Gedichten

gedicht (nr. 112):

De dwaas

Zijn liefde voor haar leven stierf
bij de ontdekking van haar geluk
in het samenzijn met haar minnaar
op momenten van zijn afwezigheid

Als door een dolksteek was hij
getroffen bij de ontkenning van
haar liefde voor hem, vanaf het begin,
en zijn geest vermoordde al zijn gevoel

Niets kon hem weerhouden van het
wegnemen van hun leven als offerande
voor zijn verdriet en als een vergelding
van haar valse liefde en emotie voor hem

Haar aanblik straalde hem tegemoet
op het moment dat zij lijkwit uitsloeg
en haar laatste adem vermengde met
de stank van de vuilnishopen.

Haar doodskreet klonk gelijk het
gekrijs van de meeuwen die zich
tegoed deden aan het scrotum
van haar verborgen geneugten.

Zijn wraak bracht hem in vervoering en
maakte zijn gelukzaligheid over zijn
daad compleet, hij glimlachte naar de dood
Hun ineengestrengelde zielen zagen de dwaas