inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 119):

Waterlelie

Zachtjes deinend op het water
Ontsluit zij traag haar schoonheid
Gelijk met de eerste zonnestralen
Haar hele pracht en openheid
Bewaart zij voor de dag iets later

Dan in al haar kwetsbare schoonheid
Laat ze haar hele pracht ontluiken
Haar hart vol stuifmeelstampers
Voor snoepers die haar ongezien ruiken
Gulzig smullend van haar heerlijkheid

Genietend denkt ze "mijn soort blijft nu
bestaan, al zal ík in de herfst heengaan"

Schrijver: Janna Nendels, 25 december 2001


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 69 stemmen aantal keer bekeken 5.376

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ilja
Datum:
24 februari 2003
Email:
ilja.vandiesthetnet.nl
Heel mooi! Ik vind het een speciaal onderwerp!
Ik vind de taal (tekst) erg mooi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)