Het Vak
Langzaam groeit in mij
de ander die in niets op mij lijkt
en toch alles in zich heeft
van mij die hem baren moet
dan rijst het doek dat me scheidt
van mijn tijd die nu gekomen is
de zaal opent zich veelvuldig
gespiegeld vlees en bloed
even is het alles stilte
wachtend op het eerste woord
dat het schouwtoneel de wereld
tot leven beven doet
côté jardin: de geliefde werpt haar mantel af
côté cour: de moordenaar komt aangezet
--------------------------------------
uit: 'Nieuwe herinneringen', 2007.
Inzender: jp, 12 augustus 2011
Geplaatst in de categorie: taal
een gedicht in een schouwburg
zonder dat iemand zich iets
realiseerde