inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.943):

De derde eenzaamheid

Ik ben een veld met kloven, met nagelsporen
Van al wie mij bewerkt heeft en achteloos
Het zwellend onkruid met de spinnenwebben
Uit mijn hoofd trok.

Boven mij rusten de anderen, de avonden
Die zich met afgetrapte schoenen in mijn ziel
Planten en modder doen opspatten uit de voren
Van mijn melancholie.

In mijn aren hangt hun tijd te drogen,
Op kousenvoeten te vergaan van geduld,
Want mijn lijf van graan en gras is oud
En verschraald van zovele jaren
Grazen op mijn blakende naam.


---------------------------------------
uit: Meisje dat ik nog moet, 2010

Schrijver: Y. M. Dangre
Inzender: FFvK, 29 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

2.0 met 47 stemmen aantal keer bekeken 9.363

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
marijke
Datum:
16 december 2011
Email:
mardrogonline.nl
ik voel de rauwheid van een gebroken lichaam, waarvan de gebruikers zich niet bewust zijn. ik vind het moeilijk precies onder woorden te brengen, wat ik zo mooi vind aan dit gedicht, maar zeker is, dát ik het heel mooi vind.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)