inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.931):

Stofvrij

Je maakt je vinger nat, strijkt langs
het beige raamkozijn en proeft.
De winterkamer is een long
met nicotine aan de wanden.
De klok, de kast, het schilderij –
de negatieven van hun schaduw
beplak je met een bollenveld
uit Stalenboekje nummer 10.
April ruikt naar behangerslijm
en olieverf, mei naar azijn.
Op rode knieën, kokos schrobbend,
schuif je rugwaarts de kamer uit
om op een dag stofvrij te zijn.
Tuin zal je vloertje zijn wanneer
dit huis dood en begraven is.
Dan springen balsemienen uit
de hoek, buigen twee zonnebloemen
zich over bijzettafeltjes
en regenen de venkelschermen
hun zaad in omastoelen uit.

-----------------------------------------
uit: 'Slapen bij een warme man', 2008.

Schrijver: Jos Versteegen
Inzender: wvw, 1 november 2011


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 2.745

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)