Namens mezelf

voor niemand hoef ik me nog druk te maken
aan niemand hoef ik nog verantwoording
af te leggen of vergeving te vragen

niemands uitzichtloze positie
hoef ik nog ter discussie te stellen
in niemands leven hoef ik mij nog te verplaatsen.

de eerste voorboden van de dood
maken hun opwachting en het lichaam glijdt als zand
tussen de vingers door. de zintuigen op non-actief.

wild en wanhopig klamp je je aan het leven vast
en je isoleert je van andere zodat je allengs
meer vertrouwd raakt met de introversie van de dood.

la voor la word je leeggemaakt
totdat alleen de lege binnenkant je raakt.

-------------------------
uit: 'Lijfkreet', 2006.

Schrijver: Antjie Krog
Inzender: fvdm, 28 maart 2012

josephinebanensplanet.nl

Biografie van deze schrijver

veroudering leef-tijd eindig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 21 stemmen 5.875