Gedichten

gedicht (nr. 1.829):

Stelsel van vergelijkingen

ooit kon mijn vader toch nog alles
aan, vond hij ook zonder ons de weg
terug, moesten onze kinderen gewoon

bij de schoolpoort worden opgehaald
en dan was iedereen weer veilig
thuis: de wereld had nog snijpunten

maar intussen lijkt het aantal dimensies
toegenomen, is de controle ons ontglipt
strijken kinderen willekeurig neer

in Helsinki, Mumbai of Tadzjikistan
weet ook mijn vader nauwelijks nog
waar hij is, laat staan waar hij naartoe

moet en zijn wij dus onaangekondigd
verdwaald in dit stelsel van vergelijkingen
waarvoor geen oplossing meer bestaat.

----------------------------------------------
uit: ' De stilte van de wereld na ons', 2012

Schrijver: Marc Tritsmans
Inzender: hvm, 11 december 2012

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: tijd

vergetelheid

verdwaald

wetenschap

2.0 met 1 stemmen

4.139

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Jan Lanssens, 9 jaar geleden

Prachtig gedicht dat drie generaties overspant. De schrijver zit middenin en beschrijft zo scherp de kloof tussen de wereld van zijn kinderen die bijna te klein is en de steeds kleiner wordende wereld van zijn vader. Als je het meemaakt is het: That's life... maar om het ook nog zo te verwoorden.... een grote chapeau!!!

Kees Borgdorff, 12 jaar geleden

Is de laatste terzine niet erg overdreven aangezet
alsof er een groot probleem is ontstaan?
Kinderen vliegen de deur uit. Ouders leven mee als het goed is. That's it!

Geef je reactie op deze inzending: