De zusjes en de antilopen
De zusjes pijn en kwelling houden zich vlak achter me op,
werpen elkaar veelbetekenende blikken toe, onderdrukken
hun gegiechel met blooskracht. Telkens
als ik van positie verander doen zij het ook,
ik kan ze alleen zien met de ogen op mijn rug
'Zullen we?' hoor ik ze denken, 'of
zullen we nog even wachten?' Hijgend
draag ik mijn lijden naar de rivier,
was het uit als een bruidsjurk
Iemand vraagt of ik die goud-, nee hommelgele, beloftevolle schaduwen zie.
'Het zijn antilopen'. voegt hij eraan toe Hoewel precies op dat moment overvallen
door een soort vermoeidheid - alsof het zacht en geruststellend begint te sneeuwen
aan mijn binnenkant - maak ik me klaar
(het moet, denk ik grimmig) voor de jacht.
------------------------------------
uit: 'De zieken breken', 2008.
Inzender: bs, 20 juli 2021
Geplaatst in de categorie: ziekte