Gedichten

gedicht (nr. 2.601):

zonder namen

Als ik zie hoe machteloos de gedachten van velen
de namen omzwermen
als volièrevogels het zangzaad
beklim ik liever het naamloos ding dat een berg is
desnoods halverwege

het zwijgen te toonzetten
maar de naam te verzwijgen, niet uit eerbied
maar uit eenvoudige blindheid
en zó de stof het feit en de tijd
nauwkeurig te zeven door vlees
ziedaar een poging tot maken

desnoods halverwege: uitzicht
op een hard ding dat ruimte loslaat en uitspaart

zeer werkelijk is de slaap en de gestilde honger
zeer denkbaar want niet benoemd

en hoe sneller de huizen
aan handen en ogen ontvallen
hoe groter men woont -

------------------------------
uit: zonder namen (1962).