Gedichten

gedicht (nr. 3.403):

Daewoo Plasma

Mijn Daewoo beproefde bij nacht mijn bloed

een kop op tv, de kop van een mens,
het is niets. En lippen en ogen zijn niets
dan een schaduw van uren; nee al wat men doet,

het is niets: het vlees dat men toont, het bloed
dat men spuwt, het is niets. Ik verfoei ook de geest!
Want de ziel die men geeft, het visioen dat men spreekt,
het is niets. En zo al wat men voelt, wat men doet,

het is niets. Het is minder dan sneeuwen en ruis.
En aan een mond die beweegt, het is niets.
Een scheur in een buik, een put zonder kruis,
ach levens zijn minder dan puin.

Wat men spreekt en beweert, alles voedt
slechts mijn oog, en de macht is aan mij, echter zij,
zij zijn niets dan een schreeuw, ik ben het die hen
bewegen of staan, zeggen en doodzwijgen doet.

En ik nu verzwijg hen.- Mijn Daewoo bij nacht
bedroefde mij bitter.- Een kop op tv,
de kop van een mens, het is niets. Het is niets
dan een kop, sluimerend, vol ongezegde
gedachten, ingewikkeld gelach.

-------------------------------
uit: 'Ik ben een bijl', 2009.