inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.559):

Margraten

Als je zo'n klein wit steentje was van nu
dat in een grote wei werd neergezet
bij al die andere stenen, rijen lang,
dan had je ons, maar niet jezelf gered.

Als je zo'n bange jongen was van toen
die in het gelid moet staan met vlees en bloed
dat je thuis achterliet, en in een heg
voorovervalt, waar je dan hangen moet,

je gezicht vol in de doorns, terwijl je sterft,
dan moeten wij toch even blijven staan
en vragen wie wij zijn, toen, nu, hier, daar.

Daar regent het. Je schuilt. Ik kam mijn haar.
Zon op je steen. Zij wandelt door de laan.
Het waait. De wereld heeft zich rood geverfd.

(memorial day op de Amerikaanse begraafplaats Margraten)

----------------------------
uit: 'Zielverstand', 2007.

Schrijver: Wiel Kusters
Inzender: jw, 5 februari 2018


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 4.928

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)