inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.381):

Noodkreet van de oceanen

Dit is een noodkreet van de oceanen,
wij slaan alarm, het water staat ons
aan de lippen, wij zijn vervuild,
verzuurd, verhit.

De wezens die in onze boezem leven,
zo raadselend veelkleurig en
schitterend van vorm, worden
bedreigd en sterven uit.

De zeven zeeën vol van wonder
vervullen de aarde en al wat leeft,
kleuren blauw in zwarte leegte,
nog even en zij kleuren grauw.

Nog even en woedende golven
razen over de verhitte aarde,
vervagen grenzen en de mens,
de mens een vraag.

Dit is een oproep aan de mens
laat ons niet sterven, laat je
kind geen dode zeeën erven,
er is geen weg terug.


Zie ook: http://www.elsvanstalborch.nl

Schrijver: Els van Stalborch
17 februari 2021


Geplaatst in de categorie: milieu

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 675

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
J.Bakx
Datum:
18 februari 2021
Ik hoor je, Els. Luid en duidelijk.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)