inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 64):

van oude mensen ...

ik zie de oude Takma lopen
leunend op z'n stok
de lasten van een stil verleden
doen z'n schouders buigen

ik zie m'n oude vader lopen
langs verlaten straten
het gewicht van eenzaamheid
als ballast op z'n rug

en dan zie ik mezelf
als oude man voorbijgaan
is dit een toekomstbeeld
van een ver verleden

vanaf z'n nieuwe kinderfiets
kijkt m'n zoon verbijsterd toe

Schrijver: Daan de Ligt, 15 december 2002


Geplaatst in de categorie: ouders

3.0 met 128 stemmen aantal keer bekeken 27.043

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

john doerr, 21 jaar geleden
Woon sinds 30 jaar in het buitenland, dit gedicht past, en kan niet beter zijn.
Andrea van den Heijkant, 22 jaar geleden
Is het leven dan toch zwaar?
Jo Hendriks, 23 jaar geleden
Het gedicht kon niet beter verwoord worden.
Dus jonge mannen: we worden allemaal eens oud.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)