Gedichten

gedicht (nr. 208):

Nachtregen

zie de lichten halo's glijden
over natte straat kasseien
't zijn manestralen die wenen

om hun verloren schijn
baar niet voor diegenen
die toch verloren zijn

enkel de verscheurde wolken
die grijze hemels bevolken
treuren zo gelaten bedroefd

in plassen die deinen
totdat het niet meer hoeft
en rimpels verdwijnen

zelfs de kringen
die het lot bedwingen
maar steeds verder wijken
verstrijken
één voor één

Schrijver: Verdano, 4 maart 2003

vanderdaelen

netscape.net

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

nacht

verdriet

treuren

3.0 met 43 stemmen

15.297

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: annemieke steenbergen
Datum:: 13 juni 2003
Email:: steenbergenlammerts,tv; Prachtig, heel erg tot de verbeelding sprekend visualiseer ik de woorden tot een schilderij op mijn netvlies. Bedankt!

Naam:: lorelei meerling
Datum:: 2 juni 2003
Email:: loreleikehotmail.com; Dit is een sfeervol schrijfseltje en op de achtergrond hoorde ik al het melancholische: Sound of Silence...
Mooi, zacht, nachtelijk ritme vind ik: de stilte van de wereld dringt een beetje door. Goed.

Naam:: My
Datum:: 4 maart 2003
Email:: prachtig gedicht joh!

Geef je reactie op deze inzending: