inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 388):

Eenden

Ze zijn al weg uit water
en moeilijk van bewegen
verruilen zij hun zwijgen
voor angstaanjagend kwaken.

Op de begroeide oevers
klapwieken zij omdat ze niet
hun snavel ongestoord
in water kunnen steken.

Met tegenzin op vleugels
verlaten zij de grond,
hun zware lichaam trekt
uit zicht het donker in.

-------------------------------------------
uit 'Verzamelde gedichten'.

Schrijver: Chris van Geel
Inzender: M.P., 31 december 2003


Geplaatst in de categorie: dieren

2.0 met 156 stemmen aantal keer bekeken 26.765

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
knorretje
Datum:
20 februari 2004
Email:
HET IS EEN MOOI GEDICHT, ZEKER, OMDAT EENDEN OOK EEN VRIJ LEVEN MOGEN HEBBEN.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)