inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 497):

Loos licht

Doornen raken de dageraad
prikken lucht in het ochtendlicht

daar, midden in de roos ligt de pijn
schuingesneden steel jij de dauw
van fluweelzacht geopende handen

waar het dieprood d’aderen raakt
sterven nerven in wortels
en rafelt gevlochten leven
bruusk in het groeisel van de tijd

sedert terra vochtige grond scheurde
tieren netels welig, gevoed
door loos licht, kerven zij hun weg
in het labyrint van het duister
en hechten zich aan aardse waan

Schrijver: metha, 6 juni 2004


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 7.586

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)