Loos licht
Doornen raken de dageraad
prikken lucht in het ochtendlicht
daar, midden in de roos ligt de pijn
schuingesneden steel jij de dauw
van fluweelzacht geopende handen
waar het dieprood d’aderen raakt
sterven nerven in wortels
en rafelt gevlochten leven
bruusk in het groeisel van de tijd
sedert terra vochtige grond scheurde
tieren netels welig, gevoed
door loos licht, kerven zij hun weg
in het labyrint van het duister
en hechten zich aan aardse waan
Geplaatst in de categorie: filosofie