inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 735):

De tijd weet van niets

Oud worden is niet moeiijk,
het is onmogelijk, men blijft

het nadenkende kind, de popelende
minnaar, de man, de beschaamde vader,

maar steeds meer afgedane tijd begraaft zich
in huid en lijf en leden tot

alles is eengeworden met de dagen
die zijn voorbijgegaan. Men sterft vanzelf.

-----------------------------------------------------------
uit: 'Mythologisch. Gedichten, oud, nieuw en herzien', 1997

Schrijver: Guillaume van der Graft
Inzender: MV, 14 juni 2005


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 27 stemmen aantal keer bekeken 13.517

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Fred
Datum:
14 juni 2005
Email:
fredmolenaarcasema.nl
Leven = sterven...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)