inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 780):

Gelukkig zijn

Gelukkig zijn; en niet weten waarom;
en soms naar buiten kijken
waar de lucht donkerder is dan de steen,
alleen een fabriekspijp nog donkerder afsteekt,
en bang en gelukkig zijn.

Een geluk dat geen raad weet;
men bekijkt een glas
met aandacht, er is een barst in
en lacht en wiegelt het hoofd
als een kindse oude vrouw
die een broodkorst van tafel stoot, en lacht.

Ik leg mijn hoofd op mijn armen
en kijk op en leg het weer neer.
Ik weet zelf niet of ik gelukkig ben.

---------------------------
uit: 'De harde kern', 1994.

Schrijver: Frida Vogels
Inzender: jb, 14 september 2005


Geplaatst in de categorie: emoties

3.6 met 61 stemmen aantal keer bekeken 23.850

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Annelies Verweij
Datum:
13 januari 2008
Email:
annelies2121hotmail.com
Prachtig gedicht, en diep ontroerend.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)