wat als je handen voegwoorden zijn en al te vroeg binden, terwijl mijn zin nog koud is? hoe wij dan toch over veel vertelde tijd taal ophangen aan vingers en ze uit haar voegen wrijven tot ze barst. zoals betekenis nu dichter bij letters kruipt zo ook wij zo ------------------------ uit: 'Op het oog', 2004.…

In een stad ons beiden vreemd kwam ik na jaren niet gezien mijn ex weer tegen. Het ging onverwacht goed, ze lachte veel, een hand kroop langzaam door het gras, het mes leek vergeten - Ik begroef mijn gezicht in haar helblonde haar, dat geurde naar warme tarwe. Transparant als een ader lag ze in mijn armen. -----------------------…

Lees een gedicht, desnoods van mij. Schrijf zomerbrieven. Evenaar De poolnacht van een schone lei. Niet, niet doen. Voel je knoken, doe wat je wilt - ik doe het ook. Verwijder dagelijkse smeerboel. Niet, niet doen. Maak je op voor de grote trek. Doe je te goed aan het nieuwe jaar. ----------…

de hond moet zwart zijn en meedogenloos en alleen oren hebben naar woorden uit een godvergeten taal die niemand verstaan laat staan uitspreken kan behalve ik draag een hoed en een riem en mijn vioolsnijdersmes en als ik lach kijk niet naar het geblikker van het scherpgepunte staal in mijn mond pas op voor de tanden die ik onverbiddelijk…

Sommige voorvaderen, weten we, hebben God gedroomd en daaruit is voortgekomen onze wereld van eindige dingen. Zij waren het die ooit een kind offerden aan iets almachtigs en onzichtbaars. Wij weten ook dat sommige honden - dat sommige mensen gaan lijken op hun huisdier na verloop van tijd. Soms een grotesk gezicht, meestal blijft het onopgemerkt…

Ik wandel door de straten, een amalgaam van onderdelen. Ze zijn met velen, werken samen: mijn ene voet gaat voor de ander, ik zeg beleefd een ander dag. Zij geven op hun tijd de brui eraan, buiten mij om, gaan uiteen, en vinden elders onderdak. Ook in een leven ondergronds is altijd werk voorhanden. Antropoceen heet het project in uitvoering…

Dit is het wat de schemering mij bracht verbijstering om de dag, haar korte duren het willen overdoen van verloren uren het willen tegenhouden van de nacht een laatste vogel zingt, en in zijn droeve toon hoor ik de weemoed van mijn eigen klacht: 'k heb niet geheeld wat ik te helen dacht ik was niet schitterend maar doodgewoon op wijsheid in…

auto's schuiven over het viaduct, koopwaren over een lopende band zoals bij Alice wordt klein groot en groter klein, in fel zonlicht schitteren contouren van het wonderland en als ik mij niet vergis is het de oorzaak die gevolg is, is het de supermarkt die dicteert dat ieder beeld een kopie is van een kopie en omgekeerd je kunt je gevoel…

zo broos jonge baksteen in een wei vol ervaring, zo leeg nog de ramen, de koeien keken daar dwars doorheen vader, jouw huis is gaan leven toen de veestapel verdween en het gras zo wit is het nu, zo rood de rozen, met plukjes vacht nog aan het prikkeldraad soms vind je tussen de struiken een poppenarm, een lekke bal of 't ruikt er…

Daar ruist geen idee meer, daar knettert geen krachtveld. Wat ritselt moet zijn; een houtkever, molm, een papierparasiet. Achter kalfsleer en titels verstomde de wereld. Aanraakbaar nog enkel voor stof, aandrift van geuren uit zomerse tuinen dicht bij de hor, een meisjeshand soms - hier hurkte Annabel voor zij verdween in gindse donkere allee…

Veel koude ochtendnevel; adem van de zee het zoute gras belooft weer goede boter heuvels glooien nu nog tarwegeel maar avond kleurt al afscheid van de zomer Hij heeft de eend zijn nek gebroken gevild versterft hij in de vliegenkast niemand komt nu nog cider kopen appels liggen in de schuur te drogen Rook komt van brandend kreupelhout…

Schitterend licht uit duizend bewegingen water wind over water prevelend aanstormend opspattend water zoals ik ziende de zon op het water het eeuwige licht denk zo, mijn ogen verdwalend in waterlichtverte, denk ik dat gij bestaat die over donkere afgrond licht heeft geroepen - schittergedachte schitterlichtverteverhaal. --------…

Je kunt wel alles denken dat je wie weet wat, dat de wortel getrokken uit je bestaan een mooi rond getal geeft, het product van je wezen een hogere macht is maar waar kiemt de liefde, waar wortelt je lust, door welke trage lagen sijpelt het sap van de groeiende onmacht, wie legt van je zijn de bleke uiteinden bloot -…

Mijn huis is niet waar ik nu woon Het is de plek waar ik niet ben Het heeft geen muren geen ramen en geen grond Mijn huis ligt in mijn hoofd in mijn verleden of liever gezegd het is zelf een verleden net als ik…

Er was eens een muisje in mooi Amsterdam Dat zat in een molen heel stiekem verscholen Hij dacht bij zichzelf: wat is het toch fijn Een muis in een molen in Mokum te zijn. Refrein: Ik zag een muis! Waar? Daar op de trap Waar op de trap? Nou daar! Een kleine muis…

Hij zit, zeer wit, tussen de scherpe stenen van de eindmorene, zijn oren gespitst vangen de stilte, het geluidloos zwerven van de poolvos boven hem op de gletsjer het zweven van de sneeuwuil in de schemer. Dit is zijn wereld, hij is tevreden met zijn vacht. Zijn sterke achterpoten trommelen bij gevaar. Voor de ijsbeer duikt hij weg in spleten…

Je vraagt je af hoe machines werken Seizoenen samenvloeien en je zonder moeite een ander straft. Hoe er werkers staken en de dieren doen. Hoe iets zondermeer niets betekent. Hoe mensen eten en slapen kinderen van huis gaan. Hoe rozen verwelken. Je vraagt je af hoe machines werken. ---------------------------------- Uit:…

Stap opgewekt voort al weet je niet zeker waar naar toe. Vooruit over het glimmende asfalt tussen de kale bomen hoofd scheef, wuivend naar het huis dat al in de mist is verdwenen en straks vergeten. Je zet een voet vooruit en dan een andere. Je kijkt niet naar de spiegeling in de plassen, het beeld van de takken waar je tussen hangt…

Twee clowns werken in omgekeerde volgorde door hun repertoire, hangen aan ringen als acrobaten, vallen nog harder als zij iemand horen brullen of stampen. Ze proberen te praten 'He,' roepen ze uit, slaan elkaar met de vlakke hand en vallen opnieuw. Een stem zegt 'Zo kan het dus ook!' - nu lijken zij door angst bevangen. Een van hen woont…

Dat alle woning mij is als een tent in de wind; dat ik iedere nacht tot de plaats van mijn rust moet klimmen als tegen een berg op; dat ik mijn ogen moet smeken zich eens een uur in het donker te sluiten - is omdat ik nergens uw plaats heb gevonden op aarde. Niet in de tent: niet in de wind. ------------------------------- uit: 'De psalmen…