Ik weet: je leeft daar in het land van licht. Je bent niet dood, je leeft. Ik weet het met mijn hart. Ik weet: de liefde die ons bindt sterft nooit. Liefde kan niet sterven, omdat zij eeuwig is. Daarom blijven wij in liefde met elkaar verbonden, jij daar, ik hier. Ik weet: je zorgt voor mij vanuit het land waar jij nu leeft.…

Mijn vader sterft; als ik zijn hand vasthoud, voel ik de botten door zijn huid heen steken. Ik zoek naar woorden maar hij kan niet spreken en is bij elke ademtocht benauwd. Dus schud ik kussens en verschik de deken, waar hij met krachteloze hand in klauwt; ik blijf zijn kind, al word ik eeuwen oud, en blijf als kind voor eeuwig in gebreke.…

Er vaart een schip, het is een veronachtzaamd iets. Het was er niet en nu zit ver in zee Als wolkenlucht haast vanzelfsprekend, Een helrood jacht. Je kunt het zien en wil er zijn. Het is wellicht van balsahout. Het lijkt niet voor de vaart bestemd. Is alles er bewaaid met zout? Gewijzigd is een jacht zichzelf niet meer. uit tegenzin kwam het…

je kunt het niet ontkennen, zij was hier, zij heeft over een muur van tijd gekeken en deze code gehanteerd als teken van eeuwigheid. Een omtrek gaf zij prijs en zij heeft hem verscheurd noch opgegeten. Haarfijn sluitend levert hij bewijs dat zij bestond. Dat zij hier heeft gezeten met mij en haar spoor trok op dit papier. ---------------…

Er is zoiets droefs in de wijze ogen van varkens dat zij wel profeten lijken voor de slachttijd. (ik heb het niet erg op profeten en jij? Nee meer houd ik van het klimop dat omhoog klimt) Hun slagtand uitgerukt als zij op de lopende band het moederlijf uittrekken, exodus heet Egypte, de rode zee door van hun verlossing, stro tegemoet en de messenrijke…

Die, sloot verlaten, in de hemel uit vissen meende te moeten gaan, ving vuur, hing, maanden nog, aan een hoogspanningskabel te waaien, steeds rafeliger en valer. Was eindelijk zo mooi versleten, als was hij nooit reiger geweest. Toen kon ik me weer vergeten. --------------------------------- uit: 'Geen beter leven', 1985.…

De wedstrijd was het juiste spiegelbeeld van die 2-1 in het gedoemd verleden. Eerst werd ik in de Hel gevierendeeld, en daarna kwam ik in de Hof van Eden. Twee-een verliezen of met 2-1 winnen: ontgoocheling of een uitzinnig feest. Je kunt er maar het best niet aan beginnen, dan is je leven wel zo kalm geweest. Ik vond het jammer dat wij…

Er is een feestje op driehoog ik lig in last onder de lusten ik dacht dat het plafond bewoog de dokter zegt dat ik moet rusten. ---------------------------------- uit: 'Zand, zeep en soda', 1973.…

Een terp van dode dingen tergt de lucht. Niets is zichzelf. Veel jichtig huisraad. Vocht, zwart vocht dat uit een koelkast welt. Voorgoed kapot, versjacherd, mensenhanden moe tijgt me een stad van afval tegemoet. En ik kijk en ik kijk. En als ik loop verlies ik haar, ik voel een baard, mijn jas verrafelt waar ik sta en alle wolken jagen Greenwich…

Het huis waarin ik zo lang heb gewoond Woont ook in mij. De fiere gevel die Zich aan de straatkant scherp aftekent troont Daarboven met dezelfde acribie. Daarboven in mijn hoofd. De lange gangen Vol schemering en half-gedoofde stappen Doorsnijden hersenen en huis, behangen Met kille doeken en met lampenkappen. Het zolderraam dat oorverdovend…

Moeders worden vijf keer vierendertig als het moet, terwijl ik graai naar elk jaar dat ik te pakken krijg. Ik maai mij door de tijd. Moeders willen verjaardagen overslaan (op cadeautjes na) maar jaren kwijt. Ik elleboog mij haar voorbij: dag mam, dag kleine meid. -------------------------------------------------- uit: 'Och ik elleboog…

In een duister woud, zeker, en het midden al jaren voorbij, hoefde ik geen volkstaal meer uit te vinden. Niets wat ik had te zeggen kon daarin nog klinken, mijn woorden waren weer latijn geworden, onleesbaar, gesloten. Dichter, klerk, geheime diaken van de kleinste gemeente, de afkerige sekte van verhulde beduiding, gewend naar zichzelf…

Dit is het land, waar grote mensen wonen. Je hoeft er nog niet in: het is er boos. Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen, en altijd is er weer wat anders loos. En in dit land zijn alle avonturen hetzelfde, van een man en van een vrouw. En achter elke muur zijn and're muren en nooit een eenhoorn of een bietebauw. En alle dingen hebben…

Dat draaft maar, hondsdraf Dat draaft maar Pijlsnel, in 't blauw, eeuw in en andere uit Eer de staak de hop droeg was hondsdraf de hop genas wie zwak was, troostte de hutten Oud-heilbrenger, beroemde; hé, Blauwe Loper! Stadswapen voor de onbekende stad Plant hondsdraf, inwoners Hondsdraf onder je ramen Ruil jullie tamme…

Toen ik klein was droeg ik een matrozenpakje mijn moeder nam me mee naar de vijver in het bos daar aan een touwtje liet ik mijn zeilboot varen de bomen ruisten de wind kwam van zee nu is het vele havens later en mijn moeder dood nooit vond ik meer zo'n veilige ree ----------------------------- uit: 'Een oud geluid', 2011.…

Liefde is het die mij in beweging zette en mij hier spreken doet. Er is geen terugweg en er is geen brug. De zee spoelt ongelezen door de fles, de zon verdrinkt zich in het avondland. Is deze tocht een vlucht, een woordenloos gevecht om lucht. Het noorden liet ik achter me. De andere hel doe jij mij aan, balorige balling. Leid jij me verder met…

Hoe vlinderlicht het licht over het nauwelijks groen zo pril als ik waartussen ik begon aan mijn seizoen De toon van 't groen werd diep de tuin kwam vol geluid wat wat mij riep bedrieglijk riep liep met de knoppen uit Hoe kort o argeloze voel je de zon maar branden nog tuimelen rozen over rozen ze roesten aan de randen Straks valt…

achter de kerk staat de vrouw, ze verdraagt doffe haren op vette kleren, een hond blaft eenzaam, traag loopt oud water de kraan uit dit beeld wilde ik vasthouden en uitzetten voordat de engel van zijn ladder afdaalde -------------------------- uit: 'Bezonken', 2014.…

de zoeker naar de aard van een gedicht en van des gedichts dichter hij zal doof zijn voor het ijlingse loven en laken van modejager & modeverguizer de dichter hij eet de tijd op de beleefde tijd de toekomende tijd hij oordeelt niet maar deelt mede van dat waarvan hij deelgenoot is mijn gedichten zijn gevormd door mijn gehoor en door de…

Ik zeg tegen mezelf: jongen, ze verwijten je vaak dat je geen omgang hebt met je vrienden & vakgenoten, dat je hun gezelschap mijdt, hun discussies niet wilt zoeken (ze zeggen het anders, zó zien ze het niet) En ze vragen je vaak: wat zoek je toch bij die gekke jongens? Dan antwoord ik niet, of ik zoek naar uitvluchten, zeg ik dan, Simon Vinkenoog…