I Zij kunnen het niet laten licht te geven, hun drijven is aanwezig in de nacht als liggen er twee lampen in het water gelijk van sterkte, van gelijke kracht. II Je wilt op veren met ze mee en je besluit ze brood te geven. ----------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten', 1993.…

Ik liep om vier uur 's ochtends door de stad en zag de dingen moe met vroege ogen aan en sprak bekrachtigend de naam van ieder ding - aanlegsteiger, vuilnisbak, twee fietsen brugleuning, benzinepomp, lantaren - En 't was als snoerden deze klanken de schepping meer tezaam. Zo ging ik door de schemer met naam en naamwoord noemend en…

't is takkenweer. het kind bemint zijn vader zeer. het spel begint. ik was de vader, zegt het kind. de vader staat verbeten op. de vader slaat door haat verblind de deur in 't slot. 't is bitter koud. de vader zint: ik zoek een vrouw, ik maak een kind. ------------------------------------- uit: De gedichten 1974-1983, 1987…

De vorm van een hart is een leugen maar in haar tuin, het hart van een middag heeft ze op me gewacht, haar stralende gezicht door licht omkranst, ze krijgt goudinjecties om kalm te blijven Ze heeft onze afspraak afgezegd, opnieuw gemaakt Het gras woekert, bloemen overschreeuwen elkaar, ranken rond de tafel met blinkend bestek veldsla omzoomd…

we spreken de stoel af, het venster, daarbuiten de put. hier het laken en daaronder het naakte slopende meisje midden de muur hangt ingekaderd het toeziend oog; de camera's doen hun werk en zonder hieraan afbreuk: een stoel wordt geen stoel, houdt huis. zo ook het raamkozijn, het tekort van de put. het haar dat haar bewaakt De slaap…

Ik heb het raam dichtgedaan om de zomer niet te horen maar de zon brandt door de muren en de vliegen draaien hun motoren klem in de gordijnen. Een hond en een kind kunnen blij en slapen tot het gisteren wordt. Auto's die nog stilstaan. Adem, zonder te bewegen. Het glas in mijn hand bevat schommelend water. Maar de zomer is een luid blaffende…

Hoog opgestapeld fruit was lang op reis voordat rottende druiven hun vertrouwde huis verlieten om door haastige of trage laarzen geplet met Amsterdamse modder ongegeneerd naast alle soorten schoeisel de laatste liefde te bedrijven Sandalwood, olijven en geitenkaas omarmen vriendschappelijk verse wafels van Goudse stroop Schreeuwende bakbananen…

Ik ging daar naar een winkel om iets wat bestond te kopen. Ze konden mij daar niet verstaan, dus wees ik kleur aan, zweeg hoe hol, boog ik hoe rond, trilde hoe licht, bewoog ik hoogte, lengte, breedte. Ze zeiden: wiewie wiewiewie en legden heel hun toonbank vol met veel wat ik niet wilde. Ik moest naar huis terug. Ik moest er woorden bij.…

Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien aan hun gezichten die langzaam veranderden van die van kinderen in die van vrienden, van die van vroeger in die van nu. En gevoeld en geroken als ze me kusten, een huid en haar die niet meer voor mij waren bedoeld, niet zoals vroeger, toen we de tijd hadden. Er was in ons huis een wereld van verlangen…

dat komt gewoon doordat zijn vader eens. gewoon omdat zijn vader in zijn jeugd. doordat zijn vader in zijn jeugd gewoon. gewoon al in zijn jeugd zijn vader toen. omdat zijn vader ooit eens tegen hem. ooit gewoon eens in zijn jeugd hem tegen. dat komt gewoon doordat zijn vader ooit. gewoon hem in zijn jeugd toen ooit al eens. ooit eens tegen…

Ik wil dood Zoals vijfenveertig procent van de Belgen Ik heb niemand 'Omdat je nooit in liefde hebt geïnvesteerd, liefje' Ik begin Ga verder Sodium thiopenthal Zo, je bent bijna buiten westen Dan pancuronium bromide Je longen begeven Dan potassium chloride En je hart houdt op Dat kan ik nooit onthouden ---------------------…

De zomer kan me gestolen worden. De ramen open op het gekkenhuis Der wereld. Het knarsend etsgeluid Van het geschreven woord. Een nagel krast Het marmer tot wit stof. Het gouden kalf Verdrinkt in schuimend biest van de profeet. 'Gij zult geen andere goden!' kalm nou maar, De sleet zit in de baard van kemelhaar. Een korte broek geeft brandnetels…

Glad dit blad, wit. Nat git spat, klit. Tart drift, zwart gift, hard schrift. -------------------- uit: 'Rebis', 1989.…

Steltloper, visnetkousen - de giraffe. Elegante hoefjes klakken op de vloer. Wimpers, langer dan die van Madonna. Op zijn kop een kapstokje in crème velours. Wat zou hij bedoelen met zijn blafjes? Vast iets heel mooie - giraffenpoëzie. Ik sta te laag om hem zelfs maar te aaien. Hij is te chic voor dat soort kindergrapjes. ---------------…

Ik had gedacht dat ik je kon vergeten, en in de zachte nacht alleen kon slapen, maar in mijn onschuld heb ik niet geweten dat ik bij elke windvlaag zou ontwaken: Dat ik de lichte trilling van je hand weer langs mijn sluimerende hals zou voelen - Ik dacht dat het vuur dat in me brandde als de witte sterrenbaan zou zijn afgekoeld. Nu weet…

(liedje) 's Avonds gezeten op een hek zag ik het naad'ren van een trek: een grote biefstuk kwam voorbij, gebakken aardapp'len en prei gevolgd door flensjes, Franse kaas, een dikke pens, een volle blaas. Daar achteraan op zijn gemak slofte de koffie met cognac, en in der wolken tekening: ziedaar, daar kwam de rekening! -----…

Het is net of het zo stil is; zo heb ik mij aangetroffen. Ik ga rechtstaan en rek mij uit. Ik draai mij om. Blijf roerloos staan. Ik hoor hoe het wiel stil valt. Ik blijf zo staan. Dat zachte gesuis hindert niet: uit mijzelf komt het voort. ------------------------------------------------ uit: 'Lichtval', in Verzamelde gedichten…

U bent hier met twee, telt u mee? Wat u ook doet. De hond heeft gewaakt, vandaag was het goed. Uw eigen woorden (twee in getal) wapenen heel het heelal. Vandaag is het goed. Ik doe met u mee. Het beestje is zoet, ’t zijn er twee.…

de blauwe inkt en het groene boek de zilveren lepel en de gouden kan de inkt, het boek, de lepel en de kan het blauw, het groen, het zilver en het goud de, het, de en de het, het, het en het het geel, het wit, het paars en het rood de doos, het licht, de beker en de ring de paarse beker en de rode ring de gele doos en het witte licht…

Einde winter, het ontvroren gras wilde nog niet erg, zagen we tegen donker in de sloot de nieuwe. Twee witte. Ze voeren langs de korte kant zo vanzelfsprekend of ze van het dode paar het werk hadden opgekregen. Naar het meer, de brug en terug om bij de steiger stil te zitten. ---------------------------------- uit: 'Voorlopig verblijf',…