Het stapeltje bladeren waar ik me voor had gezet is alweer tot nul herleid. Nul: niets, problematisch oorsprong van alles. Zie ik nu ijskoude staaltjes werkelijkheid? Verklaren oogbewegingen in het donker welke beelden zich vormen onder de hersenpan? Ik bedoel, werpen ze er een licht op? Of juist niet? Blijf ik gedoemd snappshots te schieten…

Het kind laat het hoofd hangen boven het teiltje en voelt hoe haar ontbijt zich als een vliegtuig klaarmaakt om op te stijgen en weer omlaagzakt, voelt zich een ballon geladen met onheil en hagelslag. De vader stelt vast dat haar gewaarwordingen de zijne worden, dat ze veranderen in wanhoop die zo af en toe overgaat in opwinding wanneer hij…

Men is jong en krijgt de nadelen van batterijen uitgelegd. Men spreekt dan over opwinding. Alles tikt dan om u heen. Men krijgt een kinetic watch, vraagt wat als men niet beweegt. Men beweegt altijd. Dat ziet men in. Het minste polsbloed zorgt voor tijdverdrijf, minutenland. In een la of aan een lijk: los van een mens valt het stil. ----…

Om te lezen Om te zeggen Om te kijken Hoe mensen Erop reageren Als de mensen Je gedichten goed vinden Dan ben je blij Je wordt begroet Je wordt beroemd Als de mensen Je gedichten niet goed vinden Dan word je boos Je zegt dan dat het de schuld is Van de mensen -------------------------- van: www.kurtdeboodt.be…

toen de wolken waren opgetrokken het gebonk van bouwen enkel nog vaag naklonk aan het einde van de toegestroomde mensenschaar werd het zichtbaar - hemelhoog het is een boom, riep er een, en inderdaad, het was een boom, het is een huis, vond een ander, en ook dat was waar het was zelfs zonneklaar dat het een winkel was, een reiskantoor…

En daar is de engel! Juist zat ik te lezen dit schitterend boek met handmatige plaatjes die zeer mooi gelukt zijn, ik zie er mijzelf op. Het gaat over vroeger maar dat is toch altijd de waarheid van heden en ook voor de toekomst die staat al geschreven met bloed in ons lijf. 't Is jammer nu dat het zo regent en vies is de vuilnis daarbuiten…

wat biedt het. een tegel. een tank. de schipper is een team. luister achter de nevelvoile zeilen - bevelen: vragen van wind, stroom aan het schip; richting: een antwoord dat de koers vermoedt. luister stilte verpulvert de branding maakt hoorbaar een reis naar de zon - zontijd: de benevolente zijnsfiguur die men eist, niet vraagt. fietspad…

Het is zomer en ik lig met andere jongens in het gras op mijn buik zodat ik ruik hoe vroeger alles anders was of moet ik zeggen dat ik rook hoe later alles eender wordt? er is een meisje bij dat zit met bruine benen in het gras zij lacht beweegt zodat iets wits soms even zichtbaar wordt of moet ik zeggen dat het zwart voor ogen mijn verlangen…

één issue per tissue mijn meester verstopt zich postbode doe je ronde: is mijn liefde bij u wel veilig hij kwam me weer verrassen die hofleverancier laarzen aan in bed, dát werk, mijn koninginnetje slaap je wel goed, fluisterde hij (hij die niet van cliché's hield!) op zo'n betraand bruggetje is het goed kusjes plaatsen denk lammetje…

JE est un autre - Arthur Rimbaud Ik ben dichter experimenteel dichter gelegenheidsdichter laatnaarjekijkendichter je mag gezien worden, dichter stadse kijkmijnoudichter fratsendichter margedichter worshopdichter mystiekdichteretceteradichter Dichter van het eerste en het laatste woord dichter van de afscheidsgroet dichter van de…

dit is wat een schilder zou zien: de gebleekte graskant, kastanjes en linden, het warme maar heengaande licht van de avond en tegen de haag op de andere oever een loper, en zijn gedachten, hoe schilder je die en boven het water de meeuwen en tussen het licht- en donkerder groen de plecht van een jacht, het schuiven der dingen, de richtingen…

er moest een keer en daarom kwam ik uit mijn pompoen gekropen ik verloor een schoen en de rest in mijn haast lang en gelukkig te leven met een man zijn harde hoofd naast mij in bed de adem uit zijn mond zijn handen kunnen overal en waar het past daar trekt hij aan ---------------------------- uit: 'Onder de luifel', 1998.…

- voor Rogi Wieg - Mijn eerste liefde schrijft gedichten. Of zou deze liefde het schrijven van gedichten zijn? Hij weet hoe het moet. Het mag niet regenen van verdriet en liefde schrijf je niet onthoud ik goed. Maar ik bloed liefde en verwar het weer met mijn gemoed. Want het regent en het waait en liefdes lopen in een lange stoet voorbij…

De blonde leeuwen met hun gemelijke koppen, trekken rondom lopen kringen in het losse zand, aleer zij door de brandende hoepels springen - Een koperen pauw draagt in zijn snavel je spiegel - Jij Narcissus die naar haar evenbeeld kijkt Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid te bezweren in het net zo efemere*) van de liefdesdaad…

Als ik bij je was zei ik tegen je: doe mijn kleren uit, maak mijn sieraden los, leg ze voorzichtig neer. Om je te helpen til ik een voet op houd ik een arm omhoog kleed ik mij langzaam uit, neem mij mijn schaduw af. Als ik bij je was zei ik dat tegen je, terwijl mijn schaduw zich dan links, dan rechts van mij verstopt ----------…

Zijn we gezoken in de Donau zijn we als een pas op de plaats Wat hier allemaal meespeelt twaalf vibrafonisten die een liefde delen voor plaatstaal Hier kan niets gebeuren want het anker hangt als een bel aan het oor we luisteren het af Achter die boom heb ik je gekust je mond gaf mee Wat we verwachten van harmonie wat van de vuurpijl…

Een mens hult een steen in het zachte binnen van een brood en wacht op de meeuwen, de mouwen, de huid en het hart van de haas gestroopt. Er ligt verf op de vensterbank waar mijn ellebogen rusten. Op de velden staat een scary man. Roerloos maakt hij dag na dag een bootleg van het ruisen van een zonevreemde pijn. In de kamer bedekken schetsen…

het netwerk gloeide aan de hemel waren opwellingen te zien uitlopende kiemen waar je ook ging liggen flonkerde het er ontstonden gebaren uit een rafelige flits van een vrouw die lam van de hitte aan de rand van het water bij elke ademhaling zichzelf leek te beademen als houtskool drie zwarte vlammen nu ze de handen in de…

Stil maar slaap maar de tuin ruist zacht zacht terwijl een klein bizar dierenverhaal nog juist je oor bereikt. Al bijna onder het warme, zware zeil als ik nog spreek van het moede dier dat zich oprolt in zijn kleine huis beweegt je hand alsof ik erin knijp maar niemand knijpt. Dan bereik je verre wateren, uitgestrekte meren…

er is geen onderscheid de voorbijgaande auto is het sluipend dier waar koren op sneeuw lijkt en aarde fluweel een weg recht een berg op kan gaan en de prairie vlak en hard als holland langs een spoor of over een spoor door huizen op een lijn de kerk, de schuur, de opslagplaats er wacht zijn langs de kant van de weg in een al…