124 resultaten.
Maart
gedicht
3.0 met 46 stemmen 20.453 Dit is een duivelskind, deze maand Maart.
Men kan dit in een stormnacht goed bemerken:
Hij buitelt door de schoorsteen op de haard
En blaast de torenhanen van de kerken!
Nochtans, al wat hij roert is slechts zijn staart,
Waarmee hij wind maakt als met vogelvlerken,
En van zijn hoef is enkel 't boerenpaard
De drager, dat de akker gaat bewerken…
Laatste slagen
gedicht
3.0 met 40 stemmen 18.275 De wolken waren nog nooit zo opgewonden
Als magere zwarte honden
doorploegen zij de nachtrivier.
Er staat een sterke stroom
van dwarreltijd naar klokkentijd,
naar eindtijd.
Maar er is nog zoveel adem over
dat men van alles afsteekt in dit laatste uur
dat naar hoogten reikt, even wacht, uit
grote ogen kijkt, zich kroont met vuur.
----…
NOVEMBER
gedicht
3.0 met 129 stemmen 25.200 Na de roodbruine warmte van september,
na van october 't zwaar en donker goud,
keren de heldre dagen van november
met ijle geur van brandend turf en hout,
van rijpe appels, rottend loof. Reeds koud
worden de morgens in de kale velden
waar raven, met de ondergang vertrouwd,
de heerschappij aanvaarden; sombre helden
die zich met nog somberder…
Waar ik naar verlang vandaag
gedicht
3.0 met 44 stemmen 15.424 Waar ik naar verlang vandaag
een frisse zomerjurk te dragen
met blote schouders, een uitgesneden
hals en rug en vooral goed
los om de heupen
waarmee ik dan de tuin in loop
de zon schijnt warm, maar de wind
houdt het draaglijk en brengt
de jurk in beweging en dan
ben jij er natuurlijk ook die
de jurk al even mooi vindt en samen
trekken…
Tegen de weemoed
gedicht
3.0 met 32 stemmen 16.582 Een karavaan voddenmannen
trekt al dagen klagend
langs het raam. Jaargetij
van stafrijm. De krant
die uit de schemering
de gang inglijdt is klam.
Commentaren vragen aandacht
voor de dodo, en je weet:
het is oktober. Valt een spin
het afwaswater in. Najaar,
vuurtje in de nevel, slaapje
van de luiheid, de wereld
wordt weer één, zelfs de spreeuwen…
Een Herfst
gedicht
2.0 met 21 stemmen 10.723 Men is vandaag ontzettend onsterfelijk
het is eindelijk de echte heldere herfst
die er haast nog niet is
de bladeren vergelen, nog betrekkelijk groen
de wind is nog blauw, wijst geen enkele richting
de grond ligt nog onder het gras
men rookt de zwarte sigaar van de dokter
men raakt bezweet door het werpen met darts
men drinkt zijn zevende…
KIL
gedicht
3.0 met 38 stemmen 17.110 De herfst wordt nu kil.
De meeste bomen houden hun groen vol,
maar de berken, van vorm en tint toch al ijl,
slinken tot geesten.
Hun schemerende skeletten zijn behangen
met dunne gouden munten waar de zon
doorheen schijnt,
versleten dukaten die zullen
vallen op vochtige hollandse zandgrond.
------------------------------------…
De aarde en de wind
gedicht
2.0 met 18 stemmen 15.419 De wind begeerde de aarde en al haar nattige voorjaarsvreugdes
met grote heftigheid,
vooral het oranje hart dat de vorm heeft van een trompet
van de narcis
beloftevol geurend en lokkend op graslandjes
onder struiken en bosschages.
O de wind viel en ketste terug
rakelings langs de takken van de kale bomen,
van boven naar beneden, van de hemel…
KOUD
gedicht
3.0 met 67 stemmen 27.500 Winter nadert.
Ik voel het aan de lucht
En aan de woorden die ik schrijf.
Alles wordt klaarder: de straat
Is tot aan zijn eind te zien. De woorden
Hebben geen eind.
Ik ben dichter
Bij de waarheid in december
Dan in juli. Ik ben dichter
Bij de gratie van de kalender, lijkt het
Soms wel. Toch, de woorden niet, de steden
Nemen hun…
IN MEMORIAM
gedicht
4.0 met 57 stemmen 29.425 De blaren vallen in de gele grachten;
Weer keert het najaar en het najaarsweer
Op de aarde, waar de donkre harten smachten
Der levenden. Hij ziet het nimmermeer.
Hoe had hij dit bemind, die duistre straten,
Die atmosfeer van mist en zaligheid,
Wanneer het avond wordt en het verlaten
Plaveisel vochtig is en vreemd en wijd.
Hij was geboren…
Lenteschoonmaak
gedicht
3.0 met 12 stemmen 11.408 Weinig zachtzinnig zoals deze lentedag
in de luwte van het bos als een
woesteling tekeergaat: mijn ziel
zich snijdt aan het breekbare, messcherpe
groen van jong blad, door tomeloze
vogeldrift word overmand en vertrappeld,
binnenstebuiten gekeerd door de
goddelijke geur van kamperfoelie,
gekraakt en schoongeschraapt
door de weerloze zachtheid…
Tuin op komst
gedicht
2.0 met 32 stemmen 10.235 De bomen laten op hun naakte vingers kijken,
ze zijn gemaakt van stof waar honger uit ontstond,
de takken zijn verhuld beknopte fraaie blijken
van dorst die zich vertakt, zich hecht onder de grond.
---------------------------------
uit: 'Enkele gedichten', 1973…
Kijkgaatjes
gedicht
2.0 met 35 stemmen 13.725 De wind ging om en ineens waren ze er weer:
de gedachten aan winterlichtstilte. En aan
de glazen ogen van een wildvreemd kind
dat de winter liever heeft om door te kijken.
Zo zakelijk, zo onverschillig mogelijk de blik
gericht op het keren van de kou. Omdat ergens
toch het vriespunt liggen moet. Ergens moet
water ijs, ijs water kunnen houden…
Hedendaagse elegie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 16.510 Snel verscheurt
koude aarde.
Niemand ontvlucht.
Wij, die van wanten weten,
trekken dikke huiden aan
verstoken de kranten
zetten de buis op idols of op quiz
scharen ons om de joekel van een vrieskist
en sluiten de wereld winterhard buiten.
-------------------------------
uit: 'Tussentonen', 2004…
Winterstop
gedicht
3.0 met 23 stemmen 16.375 Als gras in december, doe niet
aan groeien, kruip weg onder
een kille deken. Het is zwart
in de doelmond.
Er wordt gedroomd van zaadschieten,
bloeien met wuivende pluimen. Noppen
ranselen je recht, het mes
maakt je hard.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2005.…
Een goed pruimenjaar
gedicht
3.0 met 31 stemmen 17.006 Achter in de fruitwei de gistende geur
van duizend rottende pruimen
zonder eters.
Bordje ophangen, twee gulden per kilo.
Niemand.
Eén gulden per kilo.
Niemand.
Gratis.
Niemand.
Omdat het zo zonde is
zet je jezelf eraan
tot de stop uit de bodem springt
het schip zingt
in een poseleinen pot.
Zonde.
Rottende pruimen zijn een schande…
Bevroren woorden
gedicht
2.0 met 70 stemmen 24.715 In de strenge winter van '96
Was het zo koud
Zelfs de woorden bevroren
Zodra zij werden uitgesproken.
Ze lagen bij handenvol op straat
Als gekleurde kralen,
Sommige rood, sommige goud,
De meeste grauw als zand.
En toen het begon te dooien
Was het een onvoorstelbaar kabaal,
Hulpgeroep, gelach, ruzies, gefluister.
Jouw naam zat er ook…
Sneeuw
gedicht
3.0 met 22 stemmen 8.686 Het wit.
Onhoorbaar is
het wit. Slechts
wat getrippel
van vogelpoten
heel omzichtig
in de bange
stilte van het
wit.
Onhoorbaar ligt
het wit in de
leeggeblazen ochtend.
Ik schrijf er
geen voetstappen
in.
------------------------
uit: 'Bladstil', 1977.…
Een witte ochtend
gedicht
4.0 met 969 stemmen 20.191 Een witte ochtend, eerste dooi
de lucht wit-grijs, egaal gespreid
en aan de lange horizon
welt nu een witte zon.
Geen wind, beweging of geluid.
Er botten waterdruppels uit;
aan iedre tak en iedre struik
zijn knoppen licht.
Een hartstochtsloze en totale aanwezigheid
maakt zich nu kenbaar en het is
of in een diepe adempauze van de…
HET GEHEUGEN VAN TIJD
gedicht
3.0 met 45 stemmen 16.201 Oktober. Zondag. Ochtend
is in grijs gekleed en wilde
kastanjes vallen maar raak.
Hun boom een kerel, zijn dos
zit propvol groene stekelbollen.
Als dobbelstenen rollen ze weg,
hun hoop gericht op boomhoog.
Onweerstaanbare pralines. Rap
door kleine handen opgeraapt,
binnen als schat verloren gelegd:
dood in minder dan een winter.…