Als ze een landschap was ze zou bewegen in de wind stilte opzoeken in het gegil van krekels ze zou de zon om water vragen wolken om genade bladeren om een voetstap de aarde om een vore en een vlieg ze zou het licht verschuiven donker omschudden vogels zouden stilstaan als penselen in de lucht En achter haar uitgestrekt zou de stad…

Onze gesprekken werden langzaam onze vragen beantwoordden we met kijken naar de langzame wereld om ons heen de dorpen en landerijen in de diepte de vogels bijna verdwijnend in de hemel we gingen zitten kijken naar deze prachtige onverschilligheid van de wereld naar de overbodigheid van onze vragen. ---------------------------------- uit…

Mannen moeten bloeden om het woord, vrouwen lijden aan de liefde. Waarop wachten ze? Op wie? Dit is de goddelijke komedie ten voeten uit. Zij die - tanden op elkaar en zwijgend - zei: ik heb het praten verleerd. Hij die zei: we leven heel ons leven verkeerd. Het voorgeborchte. Pisa, Pistoia, Pienza; krenten in het brosse kruim van dit bevallig…

Wat moet het verrukken, zulke maten zich met overgave in je af te voelen drukken. Daarvoor zal het graag zijn opgespoten. Of vermoedt het zich zo innig niet als ik het gun? Dan lag het niet zo onvertogen vol zinderende kuiltjes om dat glanzend lichaam, had het beduidend minder omzichtig gestoven. ----------------------------------- uit:…

Het mag hier niet worden geschreven met een woord als wereld, het is te wijd te leeg te wit voor de bladzij en ook een woord als tijd is voorbij wat mag, ook dit is te eindig en te oneindig te wit voor papier we mogen ze denken, welja, maar alleen om te denken, aan wat hier wil worden herdacht, een landschap bijvoorbeeld, aan dat wij…

Hier, op deze plek, op deze plek waar struiken zachtjes zingen en de straat verandert in een schreeuw. Op deze plek is een gesprek begraven, en het ontstoken gebied werd verboden. Was een overwinning mogelijk? ---------------------------------- Uit: 'Stemmen', 2013.…

Het kan zijn dat ik deze wandeling vannacht ook al heb gemaakt het kan zijn dat deze omgeving al vaker in mijn geheugen is geweest kortstondig of langdurig maar het spoor dat mijn voeten maken lijkt niet op het spoor dat mijn voeten volgen de vogels in de lucht zijn donken van gistende bessen. ----------------------------------…

Op het terras. Verschijnt een hagedis in het gras? En weg! Ze wil niet weten welke soort Iedere vorm van kennis scoort laag vandaag Schaamte voor het verlangen naar anonieme schoonheid een naakte man in de branding Morgen verlaat ze dit eiland. Wat zij wilden is voorbij. Duinen geven geen antwoord het strand stuift, er staat een grijze zee…

Het lijkt maar weinig wat ik zag op deze najaarsmiddag. Ik liep wat doelloos door de stad omdat ik niets om handen had, en heb in een plantsoen gezien een meisje van een jaar of tien dat bladeren tezamen bond die zij onder bomen vond. Misschien dat het een opdracht was, een herfststukje voor in de klas, maar zij droeg alles voor zich heen…

Het is niet alleen onverschilligheid, in zekere zin is het misschien zelfs wel liefde die hem dwingt, er is geen paradijs zonder rentmeester. Hij is gelukkig met het landschap, maar gelukkig met het zoeken, coördinaten wijzen hem zijn onzichtbare plek, zijn utopie is de kaart, niet de wereld. Hij wil weten waar hij is, maar zijn troost is…

klaarwakker, zo dacht ik te lopen, op iets wat soms aandeed als het prettige van mos, om fluisterend te zoeken, te voelen het minste geringste: alle erkende bestaande variëteiten van schaduw dit uur van de dag, opdat men mij voegde, met nodige discretie, bij de lijst van gewone prestaties in het boek der vergelding, het grote jaarverslag…

In de vervaagde, municipale binnentuinen ontwaken 's nachts de kersenbomen. Een roezende conciërge beent rond. Nachtvlinders pruttelen er zacht tegen een peertje, balkon driehoog. Geluid, hij kijkt op. Naakt als een asperge puilt ze uit het groen velours. Ze lacht. Even licht zijn waakvlam en de klimop van zinloze brieven die de wind vroeger…

Hoe dromerig denk ik de wei zo'n eerste zomer zonder mij. Het huis is leeg, de tuin in vol. De paardenbloemen pluizen bol. De vogels maken geen geluid. Het gras groeit boven de rozen uit. Heel voorzichtig gaan de bomen liggen om in slaap te komen. Uit hun rompen rijst een woud. En het huis wordt niet herbouwd. MORAAL Ach wat…

de standaardmolen in Sellingen daar staat hij al jaren te wachten op wind tussen de boeren hun huizen en koeien in de wei staat hij recht zijn wieken stijf en zwart als hijzelf de molen wachtend op wind op een heuveltje (wij noemen hem standaardmolen op zijn driepoot heel alleen wachtend op wind) -----------…

de hunebedbouwers van weleer dekten zich met zware stenen toe ze leviteerden in deze dat het een ware aard had en lieten de wetten der zwaartekracht in de ruime mate links liggen het resultaat hiervan treft men vandaag de dag nog af en toe aan in verschraalde landschappen te Drenthe achteloos achtergelaten als in een uitverkoop: late…

Het stamt uit de hoeve; van rendierhoeders, ergens waar de weg ophoudt en elektriciteit eindigt; uit een noordelijk land. De luxe specialiteit van die herberg is kluizenarij. Er werden stroppen verkocht, te nauw voor de hals. Maar als Noorderlicht straalde daar het wandbord, bol als een drinkend oog, blauwe en rode bloemen op zwart hout.…

De dotterbloemen vallen droog in de spiralen van het slib eens stond het water huizenhoog tot aan de rand van ieders lip baggerschuiten zijn vertrokken door verse geul in de rivier de natuur zit met de brokken en zucht onder een kwaaie pier de rechte weg leidt naar het geld en verdraagt geen puur gekronkel spaarbekkens worden niet…

Het licht dat die ochtend de wierde besluipt, uiteindelijk zichzelf verblindt, opnieuw opstaat en uit wandelen gaat. Begin van geur als iemand onverwacht voorbijkomt, een afdruk in het voorjaarsgras, vleugje tijd dat aan de aarde ontspringt. Totdat 's avonds alles achter een zwarte wolk verdwijnt, wegdommelt met de doden mee. Dat boven…

De herfst wordt nu kil. De meeste bomen houden hun groen vol, maar de berken, van vorm en tint toch al ijl, slinken tot geesten. Hun schemerende skeletten zijn behangen met dunne gouden munten waar de zon doorheen schijnt, versleten dukaten die zullen vallen op vochtige Hollandse zandgrond. ------------------------- uit: 'Groen land…

Wind water en buitenvergiet druppel keer op keer onaangekondigd zonder oponthoud maar geruisloos in groen geheveld gras, als de zomer wegkrabbelt die de blinde mol het eerste zag. Bevend inderdaad zonder twijfel wakkeren de herfstvuren aan zodat geurige harten licht laten spelen in de mossige schaduw aan weerszijden loef en lij Onvernieuwd…