Waar zijn die schandpalen gebleven, met vijf gaten voor polsen, enkels, nek, zo afdoend geacht voor kleine diefstallen, scheldpartijen, overtreding van het weideverbod en schulden tot twaalf gulden? Het hout, mooi glad en vettig geworden rond de openingen heeft kennelijk mild gebrand, geen museum bewaart er een spaander van. --------------…

Toen ik 12 jaar was hield ik het meeste van bossen vol beesten en van slapen in het gras. Daar staan nu huizen, want dat was duizend jaar geleden. Wat bos was en weiland is nu bebouwd en bereden. Was ik maar een kilometer lang, dan kon ik alles beter overzien en misschien verdragen, en dan kon ik mij vol behagen uitstrekken over die…

Lamme smeerlap, met je baard, dor van geest maar dicht behaard, die ons daar stond aan te staren of wij huursoldaten waren. 'k Weet nog alles, luizig dier, ook al zit je ver van hier, teruggetrokken en stokoud in een blokhuis vol met goud. Dat je er Stein hebt uitgetrapt nadat hij je had verklapt hoe je schatten kon verdienen met…

De stad hing grijze straten uit, suiker briesjes aan de spoorlijn, een nacht. In de lampbol van verre flat: man, wachtend voor miezerige bietenfabriek. Ik gooide mijn fiets aan de kant, wankel en herkende een stem uit een ander vroeger. Hij gaf mij een hand, en zei dat hij het was: eerste pianospeler, sad septembersong. -------------…

Roddels en geruchten? Verboden en/of afgedreven vruchten? Alles, ik zeg het nog 's alles wat men zegt is afval, zinkend nog, verdwijnend in het kielzog van een kwijnend leven: en steeds opnieuw verlengd gegeven, nooit genoeg verstopt en makk'lijk weer te vinden; nimmer weg te snijden, ook niet af te binden. Nooit ver genoeg geschopt…

Ik zag de grootste geesten van mijn generatie bloeden voor een opstand die niet kwam. Ik zag ze dromen tussen boekomslagen en ontwaken in de hel van tweeëntwintig steden, heilloos als het uitgehakte hart van Rotterdam. Ik zag ze zweren bij een nieuwe dronkenschap en dansen op de bodem van de nacht. Ik zag ze huilen om de ossen in de trams…

Er zijn twee hachelijke partijen: één strevende naar het belachelijke, dat is die der levenden; en één van gezag, dat is die der doden; en als het aan mij lag waren beide verboden. Lag het aan mij dan stichtte ik graag, en liefst nog vandaag, een derde partij. De 'Waar…

Kaufhaus des Westens. Kopen op recept. Lento, lento langs vitrines schuiven en betoverd bij een vulpen blijven staan. Lipstick. Horloges. Lingerie. Kasjmier. Als ergens ooit genezen wordt, dan hier. Hier is het warm en druk, hier kun je dromen, hier kun je kosteloos bij balustrades komen waar Europa zich ontvouwt: een massagraf dat blaakt…

Mijn hospita brengt mij mijn avondeten en veegt het vloerkleed aan, terwijl ik eet. Ofschoon ik liefst de waarheid maar niet weet, vraag ik haar schor of zij iets weet van Greetje. Zij laat de schuier rusten op het kleed dat, op de rand na, in de volle breedte haast al zijn bloemmotieven heeft versleten. Ik slik en proef de zoute smaak van…

De afspraken spoelden over de wereld en plantten zich onophoudelijk voort sponnen ons in een wereld van afspraken in dat je mooi was kon ik je zeggen dat je schoonheid toenam als ik dat zei dat pas als jij het zegt ik besta, dat ik me zonder jouw woorden geen raad zou weten dat alles wat ik voor je voel dankzij jou en dankzij de afspraken…

(Overal de stad als helft. Overkant. Brug naar... Tunnel onder... Eenrichtingsverkeer, bevestiging van de helft als verzelfstandiging. In de stroom meelopers tegenliggers. Is daar 'de ware helft' bij en is dat zoiets als 'je beter zelf'?) --------------------------------------------- uit: 'Zacht gat in broekzak', 2005.…

Wat we willen: Momenten Van helderheid Of beter nog: van grote Klaarheid Schaars zijn die momenten En ook nog goed verborgen Zoeken heeft dus Nauwelijks zin, maar Vinden wel De kunst is zo te leven Dat het je overkomt Die klaarheid, af en toe ----------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 2002.…

Zo al deze wegen naar een centrum leiden een mijnenveld van gerechtigheid vinden wij onze route achteruitwaarts. Het blikveld mag breed zijn, de geur zwaar van warm gehouden planten en het geluid dat ons omringt knerpend en schril, nog zullen we verlangen naar een schuilplaats een scheefgezakt monument, een landgoed waar onze klamme handen…

vier en een half volt legotreintje verdwijnt in de groene tunnel van papier-maché twee jongensbenen in de lange blauwe broekspijpen van een jeans de moeder als man in uniform de vader als vrouw thuis wie speelt voor god wie kiest het scharnier hij trekt de stekker uit de houder en legt zijn tong tegen de polen vier en een half…

Ik leef in een land waar de dierenvriend besluit uit goedheid een andere mens neer te knallen ik leef in een land waar de vrome gelovige besluit uit eerbied het mes in de ketter te planten ik leef in een land waar onze jongens uit gekkigheid soms de conducteur in elkaar stampen ik leef in een land waar een keurige man, achtendertig,…

Na jaren zwoegen werd ik kleurenblind, sloeg vonken uit, kreeg klappen, gaf de geest. Nu sta ik vaal en uitgepraat op straat en moet steeds denken aan dat lege masker dat mij zo schaamteloos heeft aangestaard. Nagepraat. Aanbeden. Stukgemaakt. De zak. Dat hij niet zag hoe levensecht ik de tijd uit zijn ogen at. De zak. Ik gaf hem Hitchcock…

Een archeoloog beging onlangs een schromelijke vergissing. In de woestijn van Nevada haald hij vanonder het zand de radioactieve resten van een gokapparaat, waarmee hij het bewijs leverde dat Las Vegas inderdaad heeft bestaan. De arme man had blijkbaar in een verkeerde richting gegraven en was aldus op de laatste resten van onze toekomst…

Of het al niet erg genoeg is, heb je mensen, om de paar jaar kraaien ze om het hardst: ik ben aan een nieuwe uitdaging toe. Alsof, als ze daarop ingingen, het beste in hen waar we al zo lang op zaten te wachten vanzelf naar boven kwam dan. En alsof, was dat al het geval, dat voor iemand anders dan voor henzelf ook maar van het minste…

Ik was daar in het bezige gezelschap van mensen, aangegord tot het verbouwen der samenleving, en ik zag hen doende, bouwmeesters, metselaars en timmerlieden, en boog het hoofd en zocht de fundamenten, nieusgierig en bezorgd; ik vond alleen mijn beide schoenen die daar eenzaam stonden ergens op aarde, ik vernam als wind het reppen van de vele…

Steen en stoffigheid. Betonnen blokken worden woning. Kooi verrijst op kooi. In de volte waar wij zullen hokken loert de leegte nu al op haar prooi. Krantenschrijvers fronsen. De neurosen druipen straks als vocht de muren af. Kroon der schepping, wilt gij hier verpozen Op uw speurtocht…