Zijn laatste wedstrijd en terwijl de lucht betrekt en het spel zich bij de andere zestien afspeelt en meeuwen op het middenveld en het geroep om de bal als van een commentator met een kop als een boei, die uitkraamt kosmische vlieger, van welke planeet kom je?! en dan nog net een machteloze stap naar een niet onhoudbare bal. Hij…

Mijn formule I-wagen van legostenen. Mijn banden als draaiende vlammen van een hemelwagen. Mijn benzine is op. Ik duw mij over de finish als eerste. Mijn doodschip ligt klaar in het riool. Vergeet je lichtgevend badpak niet als je mee wilt komen. ------------------------------------------------------- uit: 'Langzaam en zacht', 1993.…

Ik ben de jongen die niet kan voetballen, of tenminste niet zo goed. Ik weet wel hoe het moet, maar mijn lichaam doet iets anders. Ik heb een lijf met eigenwijze trekjes, twee benen met een grote bek die zich heus niet laat trainen. Ze doen maar wat, ze tackelen mezelf. Ik ben een elftal in mijn eentje, zoveel kanten ga ik…

Je krijgt de kaarten gedeeld, zelf mag je niets uitzoeken, er hooguit één of twee ruilen, en dan nog alleen een vier voor een zes, of - als 't meezit - een tien voor een boer, verder moet je maar zien. 'Spelen maar!' roept een stem. Maar je kent zelfs de regels niet. Hoe moet het? Wat doe je? Je schudt ze en legt ze uit op de tafel. Misschien…

Ik zag jou laatst versnellen in een wedstrijd waar ik vlak voor je liep, totdat je vlak naast me liep en verder ging waar ik bleef steken. Wat me overeind hield, was dat ik deze vernedering zou herhalen in slow motion, in een gedicht, waarin ik je de kans zou geven om mij dan wél in te halen. Feitelijk gebeurde dat, dus wie ben ik om het niet…

Zo groen en kruivend het rak, transparant langs de oever waar wieren slaperig bovendrijven. En dan die surfers, gehaakt aan hun driehoeken, achter hun ramen geen land ziende, niets dan hun eigen vaart, het schuim om de planken, het schuim dat kookt op hun voeten, vervlokt in de wind, hun zwarte rubberpakken laat glinsteren. Zo te hangen…

We zitten tegenover elkaar Kleine meisjes in rechte jurkjes twee lappen coupeloze stof met steile schouderbandjes Brildragend zijn wij en jij een glas mat afgeplakt Je hebt een lui oog en we staren naar het schaakbord tussen ons. Met opgetrokken knieën doen we het herdersmatje dat je leerde van je broer die het had van de fagotspelende…

Oooooooo! Hoe vergeefs des doelmans hand zich strekte naar de bal die één minuut voor tijd de Duitse doel- lijn kruiste Zij die vielen rezen juichend uit hun graf ------------------------------------------ uit: 'Lijf- en andere gedichten', 1991.…

Was je bord een heilig huis? Raadsheer, paard, pion, koning en kind, je leven? De jaren waren torens die onneembaar leken. Maar goed, ze zijn gevallen. De stukken opgeraapt. Een eerste zet gedaan. Als vanouds tikt weer de klok. Je geeft niet op.…

Misschien is voetbal écht het enige doel, ook van het onderbewustzijn en het bewuste: twee delen enkel en alleen omdat een match twee ploegen vereist. Ooit stelt de helft van je neuronen bewust voor een bal, zo groot en zwaar als het hoofd zelf, waarin groeit buiten jezelf om de geurherinnering van pasgemaaid gras: het veld. Eerst wint de…

De wedstrijd was het juiste spiegelbeeld van die 2-1 in het gedoemd verleden. Eerst werd ik in de Hel gevierendeeld, en daarna kwam ik in de Hof van Eden. Twee-een verliezen of met 2-1 winnen: ontgoocheling of een uitzinnig feest. Je kunt er maar het best niet aan beginnen, dan is je leven wel zo kalm geweest. Ik vond het jammer dat wij…

De kop van Kuijt Ken ik al vijftig jaar Liefhebber als ik was Van alles van Kluitman Alkmaar Ik leefde dus ik las. Dat hoofd van Dirk Wedergeboren Kluitmanheld Bob zonder zorg Hollandsche jongen Hein Stavast Jaap uit de zesde klas Alles van Chr. Van Abkoude Ik leefde als ik las. Er kwam een leegte in ons huis Waaraan het slechts ontsnappen…

‘k Was ied’re wedstrijd weer de droefste van het veld en liep neerslachtig wat van achteren naar voren. Er was geen grasspriet of ik had hem al geteld, En ‘k wist bij god niet of we wonnen of verloren. Alleen bij toeval raakte ‘k in het spel betrokken: Soms kreeg een tegenstander plots de slappe lach Als hij mijn broek zag, tot de schouders…

Hier, bij Ajax, ligt mijn hart Een club, fascinerend, altijd apart Door velen genoemd naar godenzonen Voor mij de bakermat van voetbaliconen Mijn herinneringen gaan terug naar De Meer Ook daar heerste een bijzondere sfeer Nu ga ik mijn gevoelens weer achterna En treed technisch toe in de Arena In mijn levensfase is dit een nieuwe kans En mijn…

negentienachtentachtig eenentwintig juni de zomer begon in de negenentachtigste minuut de enige negenentachtigste minuut die iedereen nog weet iedereen echt iedereen in een goal was alles klaar over afgerekend vergeten de twee van breda konden naar huis ------------------------------------------------- uit: Nederland - Duitsland…

We stonden bij Achilles, het regende en woei, in een geur van sigaren, nat gras en natte mannen, het gromde en stampvoette om ons heen, voetbal was oorlog, toen al. Vader, weet je nog hoe het even doodstil werd, de bal kwam, hij kwam uit de grauwe lucht en woei voor het doel, niemand had gezien dat hij daar stond. Weet je nog hoe hij…

Half Moon Inn San Diego California Op het gazon rond het zwembad groepen ze samen de gok- sex- en horecaf- bazen doen zaken Soms laat er een zich voorzichtig te water Van ver klinkt de stem van Bep van Klaveren "Ik gaf 'm een hóek ... Hij hep nóoit meer gebokst" De temperatuur loopt op tot 26 graden ---------------------------…

Hij doet iets in verzekeringen op de Herengracht Hij heeft voor zijn plezier een stukje Achterhoek gepacht En kijk, we zitten weer in 't jaargetijde Waar hij als natuurbeminnaar naar smacht Dat stappen in de buitenlucht door al die kleurenpracht Dat krieken van de morgen en het vallen van de nacht Dat vredige, ja zeg maar dat gewijde Er is niets…

Dit is de kampioen: zijn hand zwaait achteloos naar achteren, zijn schoen bijt in de sintelbaan. Ziehier: de nieuwe kampioen, hij sleept zich voort, zoals dat hoort, een hand drukt in de zij. Maar kijk dan toch: hoe lang is nog de baan die hij moet ondergaan, wat goud terwille. Zijn wangen trillen als gelei, zijn botten branden in '…

In Dublin schoot je in de tijdmachine van '88 naar 88: Noormannentijd. Maar hier in Rotterdam, niet Oslo, in de vijfde minuut kreeg Bergkamp een kans en faalde. Captain David Platt, drieëndertig keer balbezit, neergehaald aan zijn arm, zei 'Zestig seconden'. Windkracht 8, ongeluk kan dan razen, en 1-0 viel bij de paal. Rook boven de tribunes…