Een droom, Het zit in mijn hoofd, Misschien krijg ik hem er wel nooit uit, De gedachten beïnvloeden mijn keuzes, Ik wil dat het weg gaat, De droom Sinds hij in mijn geheugen is geprent, Komt de droom er niet meer uit, Hij zit vast voor altijd. Zolang ik me niet losmaak, Zit ik voor altijd in de droom, Mijn droom…

Het bos weet het al, "hoi daar zijn ze weer, ze gaan weer lopen, net als de vorige keer". Het pad voelt onze stappen, de heuvel hijgt met ons mee, we struinen door het zand, lekker met z'n twee. De zon verwarmt onze huid, vitamientjes dringen binnen, na deze kwakkelwinter, gaat het voorjaar beginnen. Er liggen verse paardenvijgen…

Ik ben een handje lucht dat wordt weggeblazen door een zuchtje wind vervlogen, vergaan en voor altijd Weg…

Gewicht in elk gedicht – hoe vluchtig ook licht bestook ik de duisternis wildernis verdoemenis Geschiedenis nu zonneklaar maar onveranderbaar Richt me tot de luisteraar Gijzelaar van dicht Open mijn gevangenis en bedel naar vergiffenis - een zondaar met bezwaar op schijnbaar eenduidige betekenis Onverstaanbaar aan de top -…

Ik zal doorgaan tot mijn naam met roem en faam op iedere straathoek zal staan ik blijf proberen steeds bij te leren en meesters te eren tot ik zelf er klaar voor ben ooit zal iedereen door alles heen van mij horen open je oren en ogen wijd anders krijg je misschien spijt ik ben goed accepteer het maar ik heb moed ik zie je straks…

Roodharig, kortgeknipt loop jij over straat. Kut. Wat ben je mooi. Nog steeds. Rondig silhouet tegen stenen achtergrond, nu. Geprojecteerd door dezelfde zon, die je lange haar ooit golvend deed stralen. Na maanden had ik je. Vastgehouden en nooit meer laten gaan. Zelfs je beeld niet losgelaten.…

En? Hoe gaat het? Wel goed ... Twee paar neergeslagen ogen werpen blikken weg in het water als brokken brood, geen eend die het ziet. O. Alles OK? Alles OK. Onwennig nerveus en met dezelfde klop als toen, maar: je bent niet veranderd. Jij ook niet. Geen spat. Een zwakke glimlach die niet alles wil weggeven maakt plaats voor een…

Ik weet het nog goed, het was de derde Zaterdag, tijdens de tweede volle maan, in dat jaar. Oud liep gebukt door het leven, terwijl Jong, fier en rechtop door de tijd liep. Oud, had alles voorbij zien komen, terwijl Jong, dit allemaal nog moest ondervinden. Jong had zijn mondhoeken zo staan, dat het leek alsof hij altijd lachte. Terwijl…

Langzaam leer ik mensen lezen niet dat ik dat wil maar soms komt er een begrijpen ik stond er nooit bij stil weet dan een beetje wat ze denken en voel hun stil verdriet zou ze dan wel willen helpen maar vaak kan ik dat dan niet ben nog zo bezig met mezelf metdat,wat mij nog zo bezeerd morgen ben ik misschien wat wijzer een mens is toch nooit…

Een ongebreideld verlangen naar dat wat komen gaat niet stilstaand bij het hier en nu ga ik fantaseren over de werkelijkheid en realiseren dat het een droom behelst die in ons allen vergaat ons verenigt en pas de aarde verlaat vergezeld van het wezen waarin ze bestaat…

En de dag was oud. Vervlogen roem is verdwenen. In alle eenvoud geniet hij van deze momenten. Ervaren door de ouderdom. Bekijkt hij 't leven andersom. Hij plukt nu wat moed uit z'n jonge leven Toen alles nog ging zonder beven. Rust is nu zijn uitgangspunt. Gedaan met nog een stunt. Het leven waardig beleven Is nu zijn streven.…

Een taal is niet genoeg Je moet iets zeggen Dat vergeet ik vaak…

De morgen komt ,de morgen komt zo waardig in zijn volle waardigheid komende als een heilige in zijn heiligdom en vers achterblijft een donkere nacht. De morgen brengt mij de nieuwe morgen en met de morgen ook de dag ik zal hem nederig ontmoeten met vreugde hem dan ook begroeten als een koning komt hij bij mij aan, met een buiging zeg ik eerbaar…

er komt een beeld voorbij woorden fladderen door mijn gedachten ze laten zich niet vangen totale chaos in mijn hoofd een wordingsproces buiten mij om geen zeggenschap over je eigen tekst laat maar gaan het komt nog wel plots schrijf ik iets neer is dat wat ik zeggen wou? mijn uitgangspunt was toch anders? ik ben echter leeg en laat het…

Zwijgzaam loop ik de berg op naar boven waar het gras welig tiert. Op de terugweg ga ik genieten van de omgeving, nu even niet. Ben er bijna, gelukkig maar, het werd tijd. De verlossing is nabij. Eindelijk, daar staat het te glimmen in de zon. Ik zit en kijk rond. Opgelucht, net op tijd. Geniet van de bloemen. Absorbeer de stilte.…

Het moet wel donker zijn, want aan mijn voeten strekt zich een meer van zilveren lichten. De schittering zet zich voort tot boven de horizon. Boven mijn hoofd spreiden speldenknoppen een lang geleden licht: de hemel is een flatgebouw vol slapers en wakers ... Misschien zit er ergens achter een ver venster eenzelfde stille woekeraar in oude…

Ik zeg Eten doe je Niet alleen Maar met een vork Of een lepel Een mes mag ook Maar wees voorzichtig Met wat je zegt De ene hap na de andere Verdwijnt achter het scherm Verder vind je niets terug Ik zeg toch Ik zet alleen De stokken in elkaar En sla de haringen Dan mag jij het doek Gezellig maken We dekken de stoffige vloer met…

Als eilanden zijn jullie geboren. Door golven van geluk en pijn Als er bruggen waren geslagen Die jullie met mekaar zou verbinden Zouden jullie nog zo eenzaam zijn? Als eilanden zijn jullie zo mooi Door de jaren heen gevormd en gekneed Als er meer liefde was gegeven Die jullie met mekaar innerlijk zou verbinden Zouden jullie meer met mekaar…

Laten we verder kijken dan de leugen lang is Laten we zon en schaduw als familie beschouwen Laten we geen dubbelgangers van elkaar zijn Laten we mekaars naam vergeten en de lach onthouden Laten we traag reizen en elke korrel zand bewonderen Laten we de tuin omplooien tot een wuivend korenveld Laten we de woorden van elke dag…

Mijn hart bonst maar verder is het stil mijn hoofd zit vol met gedachten die vechten voor een plaats Toch is het stil Ik zet een stap niets Heerlijk mijn zus slaapt nog lekker stil heerlijk ik draai me nog eens om Zo blijft het tot de vogels beginnen te fluiten totdat de haan begint te kraaien Hier en daar rinkelt er nu een wekker…