Ze Zeggen nog net niet: "Wir haben es nicht gewust" verontschuldigen zich plechtig, gaan zogenaamd door het stof slijmen, denken te lijmen met giften aan het Rode Kruis de Koning, de Keizer, de Admiraal de Koning: Willem Alexander en zijn Maxima, met vluchtvakantie in het buitenland: Griekenland lappen na het goed smaken de afstand aan hun…

Ja ik ben trots om wie je bent om hoe je denkt je eigen ik je stijl, je goede lieve jij want dat is wat jij brengt in eigen mening altijd onderbouwd met gevoel ja ik ben je moeder dat zal ik altijd blijven je weet wat ik bedoel ik zeg het misschien te veel ben te bezorgd maar weet je mooie man jij kan het van nature en daarom…

Corona corona corona Hou jij nou maar afstand Van mij Corona corona corona Dan hoef ik er even niet bij Wil in mijn eigen bubbel Nou, dat gaat nu beter Op een afstandje kijken Ja, kijken naar jou Ja, kijken naar jou Corona corona corona Hou jij nou maar afstand van mij Corona corona corona Dan maak ik mezelf weer blij Even er…

Hey ben jij dat Eindelijk Ik verwachte Je al zo lang Wist dat je langs Zou komen Dat ik je zou Herkennen Zo blij dat jij Dat ook hebt Hoop op een vervolg…

Ik zie jou Ik hoor jou Het maakt me blij Een brede glimlach op mijn gezicht Het maakt me blij…

Verweven in jou Verbonden met jou Alert in het inzien: In jou Jou bijstaan Mooi toch Lief toch Niet gezond Mij vergeten Mij kwijt Geen begrip voor mijzelf Weinig zicht Andere richting Kijken in mij Lief zijn voor mij Er ZIJN! Nu gaan INZIEN! In mij Ik mag er zijn Ik moet er zijn In alle vrijheid LEVEN!…

Winkelschaamte, afstand houden, handen wassen, mondmasker. Dat soort gewoontes wordt vandaag omschreven als het nieuwe normaal. Daarnaast is er ook het nieuwe abnormaal. Of vindt u het vanzelfsprekend dat de zee niet van iedereen is? Vindt u het normaal dat uw zoon maar op 1 september naar school mag? En gaat u spontaan opbiechten aan…

Ik hou mezelf Gevangen In de ban van de ander Ik leid mezelf Een weg In de ban van een ander Verschuil mezelf In de ban van een ander Langzaam Op mijn tenen Langzaam op mijn tenen Ik kruip.. langzaam .... WEG.....van de ander.... Ban ik me... EEN WEG NAAR MEZELF.…

Dreigende wolken bevolken de lucht en als de wolken vurig gaan ontvolken dan slaak ik van opluchting een zucht bliksemschichten doen de wolken kolken gieten af de overlopende wolken-pan dan 'weer' wachten op het vuur van de zon of het weer slaat onverwachts wederom om!…

een jonge deerne uit het lieftallige Deurne wilde zo geerne dat het haar ook gebeurde dus liet ze een schavuit haar bespelen met z’n fluit na lange tijd kwam ze weer bij zinnen van dit eerste uitbundige minnen zijn lied was heftig kort en snel uit zij bleef zitten met een jonge spruit ach kwam er nou maar een olifant met zo’n ellenlange…

Vier jaargetijden met vierentwintig uur tellende dagen. Driehonderdvijfenzestig zitten er in een jaar. Eindeloos veel mooie momenten waarbij ik denk, kon ik de tijd maar even vertragen. Want het zijn van die momenten die ik uiteindelijk het meest koester en spaar. Maar het blijkt zinloos om zelfs maar een beetje tijd te vragen. Ik besef het keer…

Een kleine aanraking Met jou oogjes We kunnen even niet echt knuffelen Maar... Wij knuffelen Met onze oogjes hè Blij glimlachend kijkt mijn kleindochter van 2 jaar me aan Een kleine aanraking Groot geluk…

De wereld die ze verlieten is niet meer Soms nog wel een beetje bij een knuffel of een kus En dat is wat ik zo mis…

Heel soms gebeuren er dingen die voorkomen hadden kunnen worden. Waarom wordt daar niet eerder naar gekeken in plaats van dat er eerst ongelukken moeten gebeuren? Is dit Nederland eigen? Het lijkt er wel op. Als je het kan voorkomen, waarom kunnen de regels er dan niet op aangepast worden? Eerst moet er iets gebeuren voordat…

mochten er echt zeven hemelen zijn dan is er vast en zeker weten een bij voor de honden – zij zijn vol liefde en de meesten zonder zonden ook eentje met heel veel schoon water graag een beetje ruim bemeten voor de dolfijnen, wal – en de vele andere prachtige vissen eentje met heel veel bloemen en bedwelmende geuren zodat de vlinders…

Het vroege morgenlicht dat schoon en warm het grote raam bescheen, mij koesterde in stilte, wij als één versmolten in dit gunstbewijs, voor deze dag alleen. En zag een stofje zwevend als een ruimteschip in het onmeetbaar grote licht en kende zorg noch vrees voor zwaartekracht te kunnen vallen in zijn macht. Maar wendde bij de grenzen van…

Mijn zelf... Los koppelen van jouw zelf... Vrij van jou.... Uit jou vandaan... Mijn eigen zelf bijstaan.. Mijn eigen weg inslaan...…

Soms moet je dingen accepteren zoals ze zijn, maar dat valt niet altijd mee. Eigenlijk dacht ik dat het leven anders zou worden in de coronatijd en mensen meer om elkaar zouden gaan geven en begrip zouden hebben voor elkaar. Helaas is dat niet zo, voor velen is er, lijkt het, niets veranderd. In mijn leven ben ik de laatste tijd…

hoor reeds de vroege vogels zingen en hier en daar een haan die kraait, een boer die vlot zijn akkers maait, ja, niemand kan zich nog bedwingen. geen vuiltje aan de grijze lucht enkel maar wat stapelwolken, die groeperen gelijk nomadenvolkeren doch, ze slaan weldra op de vlucht. want bij het krieken van de dag, in het laatste donker van…

gisteren zag ik jaren alle jaren vleugels krijgen hoger dan de hoogste allerhoogste wolken stijgen vandaag staan ze heel even op de grote aarde stil ze zijn voor nu bereikbaar niet meer buiten onze wil en morgen doen we onze onze warme handen open de jaren zullen vliegen en wat rest aan ons is hopen…