wollige schapen geven hem flink van katoen die schapenscheerder…

verstedelijking weg is het landelijke niets blijft zo het is…

Een pakketje besteld, een actie van drie keer niks, tot ik het eindresultaat besefte en wist! Ze zouden komen tussen twee en drie, wie er ook wegging, wij zeer zeker niet! De tijd verliep, gewoon als altijd ik check m’n mail, als een grote meid Kijk stomverbaasd naar het volgend bericht: u was niet thuis dus in de brievenbus een afwijsbericht…

Echte huiselijk rust is als een mooie kust om veilig aan te landen even niets om handen het vuur dat je blust het kind dat je sust de vrouw die je geloofd het minnen steeds beloofd dus op 't werk al snel wegdromen van 't straks (h)eerlijk thuiskomen…

een luiaard is niet lui maar uiterst voorzichtig hij heeft hoogtevrees…

er zijn altijd meer kleuren dan je denkt zo heeft elke dag z'n eigen kleur ieder dagdeel z'n vertrouwde toon en het uur zijn tint goddank ben ik niet kleurenblind…

liever even oneven dan gelijk ongelijk…

Zouden het grappen zijn? Zouden het instinkers zijn? Zouden die kaljes gewoon huppelen in de wei? Lopen de moeders er dan gewoon bij? Zou het een 1 April grap zijn? Kalfjes die net na de geboorte sterven, Om onverklaarbare redenen De boeren worden in de gaten gehouden Want de kalfjes huppelen niet? Zou het wel waar zijn? Of zou dit een…

die is me iets te rechts en die is me veel te links zij is me iets te open en zij is gesloten als een sfinx die daar heeft niets met dieren en zij ook niets met hem en hij snapt niets van hun manieren en zij luisteren niet naar z’n stem hij is eentje die straf rookt wat mij totaal niet zint een roker is vandaag de dag hij die hiermee onrust…

Geschreven op het ritme van de muziek, en geïnspireerd door de tekst, van 'Waves', gezongen door Mr Probz, zie link. Mijn hoofd gaat kopje onder Ik zoek maar voel geen grond, Voel geen grond, en ik zink diep ‘k zie de lichten vlak boven het water Maar jij bent -- verder weg dan ooit Ik zink steeds dieper, steeds dieper weg Traan volgt…

Ik probeer me jeugdig te houden spring op de fiets (elkektrisch) en snel richting Concertgebouw voor een middagconcert van het Amsterdams Gemengd Koor waar mijn man in meezingt fiets met ketting op slot aan de paal en pal recht loop ik naar de ingang dan overvalt me een massa mensen gebogen en langzaam lopend sommigen zelfs krom, sommigen…

Ik zal je pakken 'k zal je pakken kent u dat nog van vroeger toen u kind was mama en/of papa met u speelde achter u aan rende u kirde van het lachen toen geluk nog heel gewoon was nu is het lachen mij wel vergaan het huilen staat mij nader dan het lachen kan zelfs niet meer glimlachen want we, ze zullen ze pakken die linkse, die…

Een stralend blauwe lucht, met de glinsterende zon. Lente in geur en kleur. Een mooi adembenemend schouwspel tussen hemel en aarde. Fascinerend, de opleving van de natuur. Mensen, dieren en de natuur in magnifieke sferen. Prachtig is het om dit als mens te ervaren. Opzienbarend, is de natuur.…

de vlinder is zoek bloemen die missen de wei en ik allebei…

Zijn oogjes glinsteren af en toe een geluidje van vreugde het licht buiten wat hem beter doet zien de frisse lucht die hem meer doet beleven tevreden genieten van de lente de vogels kwetteren buiten, zou hij ze horen? het doet er niet toe, hij is rijk de winter zegt hem gedag, de lente lacht hem toe en hij, hij, Dinant straalt!…

Mijn oude klasgenoten, hoe heetten ze ook alweer? Ik heb ze niet onthouden, de namen van weleer. Dat roodharig meisje, die met haar manke been. Oh ja, die oud collega door de drank ver heen en die blondine met mannen bij de vleet Ik mag een biet zijn als ik hun naam nog weet. De tijd heeft in mijn hersens aan cellen zitten knagen Het geheugen…

Ik ga naar boven, Mijn pyjama aan, Duizenden gedachten, Die maar niet weg gaan. Mijn lenzen uit, Ik stap in bed, Daar lig je dan, Zoekend op internet. Een goede quote, Die kan omschrijven, Hoe ik me voel, Zonder te overdrijven. De tranen in mijn ogen, Het is keihard, Maar ik heb gewoon, Een gebroken hart.…

Als een rivier met de ene na de andere meander zo hield ze eigenlijk toch ook van de ander heen en weer geen weg terug en op deze rivier was er geen brug ze wilde toch zo graag van allebei houden beiden hadden haar liefde gegeven waren steun en toeverlaat, toegegeven maar ze moest keuzes maken hoe ze ook probeerde haar gevoelens…

Kunst, ontstaan vanuit het niets De mens die wil, blijven geloven in iets Met angst om het hart Dat we allemaal verdwijnen Terwijl vragen onbeantwoord blijven, niet zichtbaar worden tijdens het aardse leven en ieder mens zich uiteindelijk aan zijn eigen lot moet overgeven Blijft de kunst, ontstaan vanuit het niets zichtbaar…

Ik heb niets van het leven begrepen en nog minder als die of gene iets zinnigs bedoelde te zeggen om over gelovigen maar te zwijgen die slaan het leven gewoon over voor een eeuwig leven na hun dood mijn persoonlijke unieke innige ik zegt wat een flauwe kul er is niets wellicht kan je iets of wat of dat van je verborgen verleden lichten in…