Mijn handen van nu raken het bed waarin ik je nichtje te slapen leg. Het bed waarin mijn handen van toen ook jou wel duizend keer hebben neergelegd. Mijn handen van nu herinneren zich het breken van die ogen die slapen moeten. Gretige ogen, vol energie die het leven begroeten. Mijn handen van nu raken haar voorzichtig aan. Ogen open, blije…

Als al dat eens normaal was raar is Schilder dan met woorden, dicht met verf Als al dat eens kon nu niet mogelijk is Praat met dan schrift, schrijf gesproken. Als al dat eens heel leek nu gebroken is Voel met je hersenen, denk met je hart. Doe alles wat je wilt, omdat het niet kan. Als al dat eens normaal was raar is Schilder dan met woorden…

De laatste dag van de week de hulp is weer uren geweest ons huisje is proper en ook nog schoon want Karin was er ondanks de pijn heel gewoon! Kon je niet laten zitten, ondanks da’k wat lastig loop ‘t is m’n achilleshiel, waardoor ik nu wat kreupel loop zeg maar strompel. We passen haar werkjes dus wat aan van grote dingen blijven liggen…

Is er nog toekomst in ons land Voor ons en het nageslacht ? Vaak wordt hier over nagedacht Want veel is er aan de hand. Hoe is het met de O-zon laag Kan de wereld zo langer doorgaan ? Hoe wordt straks ons bestaan ? Het is en blijft een grote vraag. Niemand die het weten kan Alleen God de schepper van ’t heelal Zegt dat er een nieuwe aarde…

Hij kwam bij je met lieve woorden en lege handen. Hij wilde de mooiste zinnen zeggen maar stond daar met zijn mond vol tanden. Hij zag wel je twijfel over zijn gevoel maar kon niet spreken. De angst weerhield hem als hij sprak van zijn gevoel was hij vast bezweken. Zijn vader zweeg over emotie. Zijn vaders vaders vader zei het evenmin…

De logica van het modern Het licht en duister van de grote meesters De zachte romantiek De schilder en zijn ezel Het is muziek stilte en concentratie Voor de momenten Van puur zijn in vrije expressie bevochten altijd met de tijd gevlochten de schilder op zoek naar zijn vorm de worsteling enorm alleen in zijn ziel doch begeerd is hij…

Wanneer de avond valt, de wind is verdwenen zijn we de ochtendellende ook weer vergeten. Kilometers lange file’s hielden de wegen bezet honderden mensen kwamen te laat, of haalden ‘t net! De regen die door de straten joeg met een enorme vaart hield mensen thuis, veilig bij de warme haard. Maar als de avond valt, geen blaadje meer dwarrelt is…

Daar sta ik dan Op dat spoor Turend naar die bocht Zoekend naar wat je dacht Die laatste momenten Flitste je leven aan je voorbij Dacht je aan je vrouw Je kinderen Aan mij Of dacht je aan niets Was je gewoon bang Voor die klap En dan…

De zomer sterft – de bloemen treuren in verlepte harten treur ik nu om jou je hoeft mijn bloemen niet meer, om je op te beuren mijn tuin ligt onder een wade van verdriet en rouw. Zelfs de zon verdwijnt en wolken drijven ze drijven langzaam of heel snel je had beloofd nog lang bij ons te blijven maar‘k weet niet – of je nu dicht bent of heel…

Ritme in de gang wat als een melodie gaat tussen mijn oren door klanken van naaldhakken van levende voetstappen. Gehypnotiseerd door bombastisch symfonie in één beeld gevormd als een fata morgana eist haar glinstering mijn blik. Met nuchter verstand ver weg in realiteit starend naar één punt koester ik de illusie…

Man-o-man Ik heb nooit geweten Dat je door all-in te eten De normen gaat vergeten Men niet meer weet Hoe het hoort Doorbunkert Tot een vierde bord Alsof je van de honger omkomt Aan ondervoeding kan gaan sterven Zo erg is het hier gesteld Wanneer die toeristen Door hun vreetgedrag Veroorzaakt door dat all-in geweld Mijn eetlust doen bederven…

Ik en de ander in mij en buiten mij doe ik een appél op mijzelf of op de ander je weet van je zelf wat je uitstraalt zou de echo nu een dimensie extra geven je bent maar een stip op de horizon ga op zoektocht naar de eenheid in het AL hoor ik er wel bij, ben ik een beter mens geworden ik voel het samensmelten met de weg naar het LICHT zelden…

Elke dag van hun pensioen leek op de vorige. Eenvoudig, sober, zoals hun maaltijden. Terrasje? Ja, op het eigen erf. Vakantie? Ik heb hen nooit weten reizen. Hard gewerkt en zuinig geleefd. Vroeg oud ook. Vroeger was zeker niet alles beter, maar het leek vaak makkelijker, omdat de verwachtingen zoveel minder hoog lagen dan bij de 60-plussers…

De Heer is mijn hulp en sterkte Van Hem mag ik hulp verwachten Hij zal en wil mijn leed verzachten De Heer, die mijn heil bewerkte. De Heer is mijn beschermer, altijd Waar ik ook ga of sta, Hij is bij mij Hij is als een schaduw aan mijn zij Niet alleen nu, maar tot in eeuwigheid De Heer maakte de hemel en aarde En alles wat er leeft is…

De prijs voor`t beste cabaret, wordt jaarlijks weg gegeven. Bepaald door de instanties, die er van moeten leven. Het hedendaagse cabaret met sex en pis en schijt. We lachen ons te barsten maar zijn de humor kwijt. De naam Poelifinario die men het prijsje gaf. Als Toon het nu zou horen , draaide hij om in`t graf…

Iemand moet het op zich nemen Het ongeluk Daar valt haar eer haar status gaat neer Met de zwaarden van recht Staat ze terecht In de publieke zaak Zij is degene Die het zicht had moeten houden Trots al eerste vrouw op deze taak Is haar aftreden een erezaak Zij draagt haar lot als een man Met spierballen Haar positie uit vrouwenhanden…

In stilte hield ik van hem. In stilte verlangde ik naar zijn hand, ferm en stevig en soms teder in de mijne. In stilte hield ik van hem en als zijn hart gebroken was probeerde ik het te lijmen. Ik heb in stilte altijd van hem gehouden. Ik hield van hem voor jaren, maanden en vele weken. En nu hij voor het altaar staat hoor ik in de stilte…

Wat is de mens, dat U om hem geeft Het is en blijft een wonderlijk iets Alles wat U geschapen hebt uit niets En nog steeds onderhoudt wat leeft. U hebt de mens veel macht gegeven U gaf hem een kroon van glorie en eer Wat wenst een mens dan nog meer? Dat U hem zo hoog hebt verheven. U doet hem heersen over zee en land Over alle dieren…

in de treincoupé viel een enkel woord dat de stilte brak een geagiteerde reiziger stoorde zich zeer aan dat woord en maakte gewag van 't gedrag aan het gezag dit weinig tolerante en bijna genante daaraan stoor ik me dan weer…

Ik heb in U geloofd Ik heb op U gewacht Heb me voor U uitgesloofd En niet aan mezelf gedacht Heb altijd op U vertrouwd Mijn leven op u gebouwd U was mijn hoop mijn moed U bepaalde mijn gemoed Heb U om hulp gebeden Mijn eigen weg gemeden Ik kon het niet in eigen kracht En U bepaalde wat ik dacht Ik moest minder worden en U meer De enorme…