Mijn broer, een man met gouden handen, Het hok met afgeronde door lood opgelegde randen, geen twee weekends, maar 2 maanden klussen, met hier en daar enkele dagen tussen, het is dan ook af, een waar pronkstuk dankzij vele uren klussen, 2dehands materialen bijeen gezocht, al het hout eerst afgeschuurd, geïmpregneerd tot duurzaam product,…

Ging volop voor het dierenrijk Ergens zo begrijpelijk. Dé Mannenwereld Vaak deprimerend, onheus. Vrouwen zijn toch geen duizendpoters Vorige generatie stelde wel te hoge eisen. Voltijdse baan bovenop was en plas Oor en oog voor de kinderen, In bed faken dat 't niet meer te harden was. Toch wel uit eten geweest met begripvolle man Bioscoop…

Vaak het hazenpad of vluchtweg genomen Verbaast me heden niet Erg gevoelige tevens zo sentimentele zieltjes Zo makkelijk te verpletteren vernederen vergruizen Harde tante nooit geweest Spijt me ook niet echt Verdriet en geluk zo puur intens Onrecht wacht op herstel Fraaie dichtenvrienden en mijn kinderen Eigenwaarde nam en neemt toe Fraai…

Een toevallige aanraking resulteerde in vuur en vlammen Bloedheet onder onze voeten, ook elders. Subtiel aanvoelen en aftasten; ergens zo raak Gelijkgestelde zielen wel niet compleet. Grassprietjes, onze volle maan en nog veel meer Jij volgde jouw instincten, bleef achter in koele kilte. Voelsprietjes mijn Engeltje, wat had ik je toch graag…

Even weer die lieve glimlach, die ik slim van je gestolen heb. Je sneed het vlees op de vlees- en kaasafdeling van Albert Heijn. Ik liep opzichtig voorbij en ik zei: 'Hai, Nina, hoe gaat het?'. Je zag meteen mijn kale kop en je lachte vanuit je mooie buik. 'Tja, de grasmaaier!', zei ik met een geacteerd, zuur gezicht en ik was…

Kijken naar een lasershow, in de open lucht, is fascinerend. Een show in je eigen oog bekijken, is helemaal het einde. Daarna volgt het duister van onzekerheid, en vertrouwen in de....tijd.…

Mijn gedachten en wil om te schrijven krioelen onophoudelijk wringen door elkaar als wanhopige pootjes van vliegen in een spinnenweb zal ik mijn pennenvruchten toevertrouwen aan verfrommeld of mooi glad papier misschien aan een of ander scherm? Hierbij neem ik afscheid van hartenkreten en netgedichten.…

Wanneer we ons door supermarkten haasten, staan we nooit eens verwonderd stil. Bij ontelbare vragen die nooit worden gesteld. Waar heeft mijn olijfboom gebloeid? Wie heeft mijn olijven geperst? Welke kaasmakers maakten onze edammers? Welke koeien offerden daarvoor hun melk? Wat zijn de namen van naamloze pluksters, die samen onze aardbeien…

Geen rijkelijke peperdure feesttafels dit jaar Noch franjes, glitter of onbetaalbare geschenken Blij zingend in lief en knus huisje mijn Waar het zalig toeven is Bolle roze wangen van intense tevredenheid Genietend van gezinsgeluk en oh, zo gelukkig mogen wezen Knagende schuldgevoelens die me op de vlucht joegen weggeëbd Op gezegende leeftijd…

Verhuis en tal van aanpassingen ooit gepland De tijd verstreek zo ras, me wanend in een vreemd land. Zo intens blij thuis te komen Weer tijd om te dromen zonder schromen. Laaiende passies borrelen en koken spetterend fel Luid kloppend hart bonst voor het knapste spel. Beginnend kersvers leven bruist heftig in geroerde ziel Kolkende emoties…

Vanochtend verjaardagsontbijt op bed Door onze dochter neergezet Heerlijk tennissen in de hal Lekker slaan tegen die bal Vanmiddag met manlief naar Maastricht Gehuld in het kerstlicht Zoveel bloemen, telefoon, berichtjes, kaarten en dikke kussen Voel me heel erg jarig ondertussen Super bedankt allemaal Vanavond zit ik in een volle theaterzaal…

Je glimlacht naar mij, terwijl ik maar een oude vent in lompen ben en jij een jonge godin op de kaasafdeling in de Albert Heijn. Je heet Nina. 'Ken je 'Nina Pretty Ballerina' van ABBA?', vroeg ik. Je keek me verbaasd aan. Een klant van mijn leeftijd legde mij uit, dat dat ver voor jouw tijd is. Ik schaamde me voor mijn dommigheid. Soms…

Na een nare dag zo een die je liever niet meemaakte of zag, staat er ineens plompverloren, een boeket rozen, voor de deur zachtgeel van kleur. Denkend, dit komt van een buur, zegt die, nee hoor veels te duur en ik denk verder wie oh wie, schenkt me bloemen op deze ( eerst) nare dag? Een berichtje naar een andere buur, brengt…

Jullie medeleven doet me zo ontzettend veel goed opknappen doe 'k nog bij lange na niet Echter geven mails en reacties me nieuwe moed, blijf gewoon schrijven, zoals je ziet. Omgaan met kanker is moeilijk zeker als blijkt dat men er telkens weer met oplossingen naast grijpt! Vergissen is menselijk dat weet 'k ook wel, maar misschien zegt…

Dag Drs. P Neem niet je verzen mee. Die kunnen wij niet missen, bedankt Polzer Hoezee. Samen op de veerpont, of in de arreslee en nemen voor gezelschap de Karamazovs mee. Bedank voor uw recept, te leven lang en blij en door u zelf beproefd, knolraap, lof, schorseneren en prei.…

Hoe stil is toch de Hartenkreet Hier geplaatst Hoe ontastbaar is toch de Hartenkreet Hier door jou en mij geplaatst? Hoe gevoelig is de Hartenkreet Van jou- mij, hem en haar Hier geplaatst Hoe men zich openbaart, zichtbaar voor iedereen Hier geplaatst Dat zwengelt toch gewoon door je zieltje heen? Hier geplaatst!?…

Echt waar, ze zijn er nog Aardige mensen Echt waar; ze bestaan nog Lieve collega's Eerlijk waar; aanwezig en wel. Ik maakte een fout, Een domme fout Werd erop geattendeerd in de mail Zo lief, en van mij, zo stom! Maar ze zijn er nog, de ridders van nu Want de fout is weggehaald als de sodeju Dank je wel, ridder.…

Een prachtmeid is ze onze Monique, ze schrijft als de beste, omdat ik haar af en toe " gebruik" als columniste van de lokale omroep, is ze nooit te beroerd om JA te zeggen. Als " dank" wilde ze een kreetje voor me schrijven, de tijd ontbrak net als de inspiratie, maar ik ben toevallig van juist DIE natie, dat het idee alleen me al ontroerde…

Opvallend is het dat; we mensen eren wanneer ze sterven, mooi is het natuurlijk wel om mensen in de volle zon te zetten en wie weet: kijken ze vanaf een wolkje mee, geen mens kan het zeggen en ook ik, heb geen idee! Opvallend is het dat er nooit en te nimmer wordt gesproken over de minder mooie kwaliteiten want natuurlijk is het; over de doden niets…

Mijn zoon te zien, zo jong met rugzak en met baard, zo blij na 't reizen, verhaal verteld in sneltreinvaart. Te zitten in de trein valt er een zee van zonneschijn door 't raam, de velden buiten winterzwart, de bollen ondergronds. Ik sluit de ogen, en voel me plots gezegend door 't zaad, 'k zie stroken regenbogen. Er stijgt een warmte…