Soms denk ik over mensen na die ik maar even heb ontmoet, een kort gesprek, een warme groet met hooguit nog een wuif erna. Als stille schepen in de nacht gingen ze aan mijn kust voorbij als schimmen langs de horizon zo onbereikbaar als 't maar kon, maar ogenschijnlijk zo nabij. Komt er een schip alsnog in zicht, dan vind ik uit een…

Ooit was ik een kind, verdrietig en alleen. liep weg van huis, niemand wist waarheen. Ook ik wist 't niet,ik was nog zo klein. ik wist alleen, dit doet zo'n pijn. Niemand hield van mij, mijn ouders zijn niet blij met mij. Ik rende er op los, daar stond ik, voor het grote bos. Het bos, ik kwam er vaker met…

De zon kijkt nieuwsgierig door het raam. Heel erg langzaam zie ik je gaan. Heel snel ben je ook verdwenen. Zoals de zon ooit heeft geschenen.…

O ik speel in dromen in ruimten zonder hoeken, niets te bezeren niets te breken, alleen het licht is dof en onzuiver van geweten De herfst staat pril in het begin en toch is de kou te zien in bomen langzaam sterven ze - al is het niet voor lang - Maar wie ziet het verschil tussen 't geschrei en het gejoel van kindervreugde neen, die tijd…

Als een pop gevuld met zand speelt men met mij totdat ik breek en in stukken uiteen val en het zand al mijn gevoel in zich opneemt terwijl het heel langzaam uit mijn lichaam wegsijpelt tot ik niet meer besta En alleen leegte achterlaat.…

Soms sta ik tussen een hele massa mensen, het liefst zou ik ze dan allemaal weg willen wensen. Maar heel af en toe voel ik me heel erg alleen, en dan wens ik juist weer mensen om me heen. Tegenstrijdige gevoelens zijn een heel raar iets, Het komt van uit jezelf zo uit het niets. Je moet je leven maar gewoon verder leven, Soms met iets nemen soms…

wie ben ik ? Ik ben de man van het laatste woord! al speel je geen open kaart de kaarten al door zei blazen het op wij gooien het roer om een zeeslag we slagen de slag gevaartes ik kom ze laten het over zij die voeren het woord.…

Hoe ontstond 't "gevoel van leegte" dit "onbehaaglijk gemis van iets"? Alles wat mijn hart begeerde heb ik, maar het doet me niets. Dingen vullen niet de kilte die ik voel steeds in m'n hart. Jaren voelde ik me schuldig, héél ondankbaar en verward. Nu, in het stralen van jouw ogen, omringd door warmte, zó gemist,…

ik verdrink struikel en val neer op de vloer. wat klungelig sta ik op en zie bloed. rood gekleurd levensbloed. krampachtig probeer ik het te laten stoppen. voorzichtig druk ik tegen de wond dat al bloedde voor het gebarsten was. het druppelt naar onder naar het eeuwige wat eeuwig te noemen is. weg van mij en weg van mijn eeuwige…

De mist is over en de regen is gekomen Ik ben op de vlucht voor de grote regendrup en echt niet bang om te schuilen, een nat gezicht, lijkt net of ik sta te huilen Nu het ontwijken van duizenden vraagzinnen want nog meer schuilenden willen een gesprek beginnen Om die duizenden regendruppels terug te verzinnen thuis aangekomen eerst…

Vanachter het schandaal is het schuilen mij in het hart blijven steken, de wortels ontmoedigen het applaus van mijn doksaal Avondduister tast naar herinneringen die enkel nog bestaan in de graffiti op mijn huid, geen gekerm van valse toonaarden – maar het besef ervan erken ik luid Doch verstomd zijn mijn kreten die verslagen het lokaal…

Haar vuisten gebald en haar ogen gesloten, Stapt ze de diepte in. Niet wetende van haar afkomst. Niet wetende van haar werkelijke ziel, die net als een bloemknopje nog open moet gaan. In haar ene hand het Drakenmedaillon, in de andere de Zeeschelpen. Een ongekozen lot voor haar, boordevol levensvragen. Beschermd onder onschuldige en zuivere…

Ik luister stil met mijn oor in de wind, de geur die me raakt en mij lieflijk bemint. Het zand op mijn huid die me zachtjes beschrijft. Het zoute zeewater tussen mijn tenen, de kou die mij omlijft. Maar de kou die deert mij niet, de golven zullen mijn deken zijn. Een deken waaraan geen einde lijkt te komen, die verhult mijn zielenpijn…

steek je vinger in zijn zij je knalt meteen tegen de grond dat zijn huid het nog houdt het gutst het drupt het zweet alles ingeteerd en opgeslagen vet in zevenendertig lagen de stank een-en-al ranzigheid vijf minuten onder de zon rooie puntjes van de kaantjes of toch een berg reuzel in zakken die voor je uitbollen jij blij dat-ie net…

Slapeloze nachten, omdat je me verliet Alleen naar dat grote bed gaan trekt me nu dus niet Die ander lonkte naar je, en jij, je was verkocht Je zei ik ga nu terwijl ik de schuld bij mezelf zocht lag jij bij haar Slapeloze nachten, omdat je domweg ging Ze is wat jaren jonger, noemen het een lekker ding Oké ik word wat grijzer, wat rimpels…

Ik heb gewacht mijn liefste ik wachtte dag en nacht met een gebroken zandloper mijn halve leven afgewacht ondanks invitaties waarvan enkele van jou bleef ik wachten op het wonder het wonder dat komen zou Laten we nu trouwen liefste we zijn al lang genoeg alleen we kunnen samen eenzaam zijn jij wacht toch eveneens? laten we samen groeien…

in het land van mijn dromen komen mijn dromen uit mijn gedachten over hoe het leven ook kan zijn…

Na de zoveelste pikzwarte nacht vol pijn verschijnt er in de verte een bijna onzichtbaar lichtje De nacht die koud en eenzaam was, vol littekens van de scherpe scherven gevormd door gebroken dromen, heeft eindelijk een nieuwe uitdaging gevonden in het geruisloos één worden met het fragiele schijnsel dat zich diep in de donkerste hoeken bijna…

Het licht dat schijnt uit je ogen heeft je verblind hoe anders zag je niet dat een ziel als ik schijnbaar liever in het donker zit?…

Hij kijkt van de foto naar jou en zegt dan heel zachtjes : dag je bent blij met een stukje herkenning een laatste beetje wat je nog zag Wat later kijkt hij in de spiegel voelt de rimpels van zijn eigen gezicht knippert eventjes met zijn ogen en houdt ze daarna stijf dicht Je kijkt naar zijn trillende handen en ziet, zijn trouwring is te…