Ik zag je lopen door de straten Je was alleen en leek verlaten Je liep daar door de regenstromen en leek vanuit het niets te komen Ik zag je lopen door de straten Verder had niemand je in de gaten Het sneeuwde en je had het koud en opeens leek je heel oud Ik zag je lopen door de straten Langs de plekken waar wij eens zaten In de sneeuw…

Daar zit je dan, geleefd het leven gedanst en gezweet eenzaam in een kamer van hooguit, vier bij vier wachtend op het volgende moment bezoek van een heer of dame gehuld in smetteloos wit brengend het eten, tabletten of prik Daar zit je dan, geleefd het leven gedanst en gezweet het kroost opgevoed overdenkend wat eens was met een gevoel…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Searching for a life of perfection, was there any hope? Searching for a solution, how was it to cope? Then the trees just started talking. The gutter cried out loud. Needed understanding, how to find out. What was wrong, where did it go? What was the solution? How was it to cope? The path was turning darker. The light was far to find…

Ik ben een clown Maar toch depressief Mijn leven huilt Terwijl iedereen lacht Mijn ziel is vervuild Ik ben een clown Op de hoek van de straat Voer mijn show op En iedereen lacht Ze vinden me top Ik ben een clown Carrière ten einde Het clownsmasker op De laatste voorstelling Met m'n nek in een strop…

Als de zon en maan tezamen zijn, En de sterren zachtjes zingen, En op aard alle mooie dingen, Samenvallen in een rijm. Dan zal ik dansen, Dansen, walsen, zingen, springen, Springen dwars door het heelal, Alleen maar om dat ene te vinden, Vinden wat ik toch nooit vinden zal.…

De stilte roept het uit Beweeg je voeten Breek uit de isolatie van het verhaal Dat je voor je uit hebt geschreven Laat de onbekende spreken Zodat de geboorte van het avontuur Zonder verdoving kan leiden Tot nieuwe vrienden Roep terug tegen de stilte Roep je in beweging Hoor het roepen van de mensen Die de stilte hebben verbannen…

Iedere avond al half teut, zit hij aan de bar en vraagt nog een neut gooit het glaasje in één keer leeg Een eenzame ziel, dat zie je gauw, al jaren geleden verloor hij zijn vrouw Sindsdien is de drank zijn metgezel en zijn verslaving... de eenzame ziel, dat zie je al snel. Binnen No-Time een halve liter achter de kiezen... Zegt geen…

levend begraven in de zwarte aarde van het verleden bijtende kou zaait verwarring in onrustig denken tranen verteren lang gekoesterde hoop op een lichtpuntje van de wereld verlaten in verstikkend donker lig je daar…

het gevoel van de branding die in mijn hoofd aan stukken slaat opgefokt en rusteloos niet in staat om iets te doen hang ik rond en doe ik niks waardoor het alleen maar erger wordt hoop wordt wanhoop in seconden en wisselt net zo snel terug een gevoel van machteloosheid omringt me als een deken verstikkend en verstrengend niet in staat hem…

Mijn kind, Kom toch alleen maar dicht bij Mij, je hoeft geen woord te zeggen. Mijn kind, Mijn geliefde, dat ben jij heus, je hoeft niets uit te leggen. Ik weet precies wat er in je leeft en Ik ken al je gedachten, 'K wil dat je't Mij in handen geeft, laat Me toch niet langer wachten. Ik wil nog zoveel aan je kwijt, Ik wil je zoveel geven…

Vergane gedachten, omzeild door een koele blik, snijden me de keel. Zonder warmte en pratend tegen mezelf verlies ik het. Onrust drijft voorbij met als dank niet-waardering. Alleen en mezelf met ogen gericht op de kille verte. En stilletjes vraag ik de wolken; neem me mee...…

Hoe heb ik zo dom kunnen zijn. Waarom doe ik anderen,en mijzelf toch altijd zo'n pijn? Van veel dingen heb ik echt spijt. En mijn zelfvertrouwen ben ik gewoon kwijt. Terug draaien,kan ik het niet meer. Ik huil er om,elke dag weer. Het lijkt alsof er iets gestorven is in mij. Ik krijg mijn gedachten,en gevoelens niet meer op een rij. Is dit…

Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat verlangen naar echte liefde Dit juist groter maakte Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat ik niet durfde te denken Aan wat ik eigenlijk zou willen Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat geven en nemen Ongeëvenaard waren Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat doordat ik zoveel gaf Ik m’n eigen hart brak……

Je voelt je klein en het doet pijn om roepende te zijn alleen in de woestijn. Schijnbaar hopeloos, een leegte, eindeloos. Teleurgesteld en boos. Een leven wat ik niet koos. Compleet gestoord.... Niemand die je hoort, geen enkel woord! Alles in de grond geboord. Mijn liefde is gesust, mijn energie geblust. Te zijn zonder levenslust…

De deur staat op een kier; terwijl honden blaffen loop ik voorzichtig over dunne streepjes licht.…

Tussen rotsen tussen bergen Daar lig ik. Zonder een ontsnappingsroute. De koude waait om me heen Het ijs overwint en bedekt. Tussen rotsen tussen bergen Daar lig ik. Met een ontsnappingsroute. Ja, iemand ziet me het schenkt me vleugels, weg van hier, weg van het kwade Vliegend naar het goede. Tussen rotsen tussen bergen. Daar…

wat sta je daar te lachen eenzaam in het landschap alsof er nog een trein passeren moet die jou van strepen licht voorziet je staat alvast te wuiven stel dat je wordt ontdekt als riet aan eenzaam water dat buigt voor een publiek soms loop ik 's avonds over straat nog net voor sluitingstijd op tijd alsof er steeds iets eerst nog af moet…

Tegen elk lichamelijk pijntje is er wel een medicijntje. Ben je ziek, gewond of naar, staat bezoek met bloemen klaar. Is er ook een medicijn tegen innerlijke pijn? Leeft men dan ook met je mee met een bloemetje? Welnee! Raak je in je ziel gewond dan lijk je uiterlijk gezond en voer je je genezingsstrijd in gelaten eenzaamheid.…

Leegte Niets Alleen Tel dat eens bij elkaar op en je snapt wat ik bedoel... Verlangen Verdriet Alleen Tel dat eens bij elkaar op en je snapt het,het is een rotgevoel...…