nooit heb ik mijn vader als troostend gebaar een arm om haar zien slaan of haar een kus zien geven of zien vragen samen met z’n tweetjes uit te gaan ze leken langs elkaar heen te leven ze bewaarden hun gevoelens blijkbaar voor de korte nachten we waren immers tenslotte maar mooi met z’n achten…

Ik voel aan hoe jij je voelt Dat is depressief Dus doe ik extra lief Maar dat maakt geen verschil Jij lijkt nog even kil Geen glimlach die verschijnt Jouw rotgevoel verkleind Ik blijf wachten op jouw glimlach Maak een grapje hier en daar Maar krijg het helaas niet voor elkaar…

Ik ben zo vrolijk en vreugdevol als ik tol Ik ben zo vrolijk en vreugdevol als ik draai en rol In de lucht met de wind die zucht Ik waai mee naar de zee Puffend op een berg Blozend op de zon…

emoties opgesloten achter tralies zwalkend van links naar rechts en weer terug gevoelens gevangen in piekerend denken zoekend naar een uitweg verlangend naar vrijheid…

wees in bloei zoals een plant of bloem zonder moeite doen schenk de wereld al wat je hebt aan geuren en kleuren laat de bij en vlinder proeven van het moois wat je ze hebt te geven en zij zullen zorgen dat jij als dank voort zult blijven leven ja eeuwige roem valt je dan ten deel en echt het vraagt niet veel want diep in ieder…

in het land van niemand wonen vele mensen het land van beperkingen leer ermee te leven het land van ziekte uitzichtloos uitbehandeld in niemandsland spreekt ieder zijn eigen taal zoekend naar lotgenoten die hun taal verstaan zoekend naar hoop begrip medeleven er is geen weg terug naar het leven dat geleefd…

lammetjes huppelend in de wei kalfjes slechts even een blik opvangend van hun moe kuikens worden gemest net uit het ei biggetjes nog niet op gewicht weten het niet maar ze worden opgelicht allen lachen het leven toe de slager slijpt z’n bijlen en messen en na z’n werk te hebben gedaan kan hij ze in het hakblok te rusten slaan hem wacht…

Ik zit op een Zeeuwse duin, ergens in de buurt van Hellevoetsluis. Er waait een straffe wind uit zee. Heel in de verte vaart een boot. Vlak bij mijn hand groeit een bloempje als bloed zo rood. Het is zo nietig klein, met fijne groene blaadjes. Maar lijkt als een juweel zo mooi. Ik kijk bewonderend. Vertel hem wat ik voel. Mijn droevige…

Zal ik ooit durven te kiezen voor mijzelf zonder schuldgevoel zal ik durven ‘nee' te zeggen Zal het me ooit niets meer kunnen schelen wat anderen van me vinden zal ik leren om dat naast me neer te leggen Ik kan proberen mezelf te zijn ik kan proberen blij te zijn met mij Maar zal ik ooit leren mijn twijfel en onzekerheid te…

Bewustzijn Van wat Ik voel Hoe vervelend ik Het ook vind Zal me vrij maken…

bij het opstaan merk je dit wordt typisch zo’n dag zo eentje waarvan je voelt dat hij jou niet mag vol kommer kwel en leed waarvan je bij de aanvang al weet dat je hem voordat hij om is heel snel vergeet zo een waar je jezelf…

Ik wil geen mens meer zijn in een wereld waarin het menszijn zich uit in wreedheden en moordlust. Ik schaam me om mens te zijn omdat velen zich verrijken aan oorlogsleed of de andere kant uitkijken. Ik verafschuw mijn menszijn waarin ik behoor tot het ras dat levens vernietigt en dood en verderf zaait. Toch zou ik graag mens willen…

als kind dacht ik later als ik groot ben dan doe ik dit  en doe ik dat... ik keek vooruit en kon nauwelijks wachten tot ik een bepaalde leeftijd had bij het ouder worden dacht ik soms ach dat komt later wel ik heb nog tijd genoeg want nu vind ik het eigenlijk nog te vroeg en plotseling  is er het besef  nu is het later...  ik kijk…

woorden kunnen soms akelig pijnigen ze kunnen branden ze kunnen snijden ze kunnen kraken ze kunnen knakken en splijten hebben menig hart doorklieft en als je hierdoor intens wordt gegriefd en dit wil beëindigen en uit onmacht dan maar terug klapt dan is er tegenwoordig niemand – behalve ik blijkbaar – die dat snapt…

Ik lig op bed Denkend aan de mensen Die ik ken Hoe ze mij soms blij maken Maar ook soms boos Eigenlijk kan je dan je gedachtes niet stoppen En wil je het liefst dat ze ophouden Of soms wegrotten Maar ja je hele leven ben je met jezelf opgescheept Dus je moet ermee leven Of het accepteren en laten gaan Het zijn gedachtes die komen en gaan…

‘Papa, kan er hier ook oorlog komen?’ ‘Nee jongen die is er al lang.’ ‘Maar ik zie geen ingestorte huizen.’ ‘Klopt jongen in onze oorden gaat het veelal om oorlog met harde woorden en die doen ons soms zoveel verdriet .’ ‘Ook bij jou hè, toen mama ons verliet, maar ons huis stort toch nooit in?’ ‘Nee jongen dat niet, maar misschien…

‘Vooruit jongen,’ zei ma, ‘ga huiswerk maken!’ wat hij dan ook deed even later hoorde hij hoe z’n vader haar door zonder te slaan maar dood te zwijgen keihard wist te raken ‘Nu moet je maar gaan slapen,’ zei ze met betraande ogen totaal door hem kapot genegeerd ‘Maak het anders morgenvroeg maar af door wat eerder op te staan.’ ‘…

Als ik er aan denk Klopt mijn hart zo warm Als ik er aan denk Denk ik aan jou Jij zit iets van mij vandaan Vanaf een afstandje Af en toe kijken naar elkaar Je grijpt naar voren En jij verdwijnt Ik zit rustig Wachten tot de volgende morgen Tot de volgende dag Ik wacht Jij staat opeens voor mij Rustig stap voor stap Maak…

Je mocht komen, ja je mocht komen… En je kwam. Keurig in uiterlijk vertoon. Inwendig kreunend: ‘ Ik wil hier niet zijn.’ Iedereen kwam naar jou kijken. Keurig opgedoft in schone schijn. Maar lelijk door hun kritische blikken en bedekt gemompel in hun samenzijn. Jij gedroeg je goed. Met in jouw ogen de pijn: ‘ Ik wil hier niet zijn…

het is weer de tijd om te denken aan hoe die warmte ook al weer was daar op het strand aan de zee in de zomerzon poedelen in het lauwe water kastelen bouwend in het zand waar het ooit tussen ons begon maar dat straks weer voor later nu op een bankje verscholen in een winterjas maar wat ik ondertussen bijna weer vergeten zou is dat…