Jouw aanraking beklemt me, jouw kus doet me verstijven, jouw geur blijft hangen als van iemands parfum die in de gang blijft rondzweven, Maar dan in m'n hoofd. In mijn gedachten spookt hij rond, net als de herinnering van wisselende seizoenen en hun graspollen, dorre bladeren, knispering van de witte deken. Echter zij zijn vluchtig waar…

Mijn vulpen schrijft de blues Over het beeld in de schemering Diepe donkere ogen vertel mij niet dat Het nooit heeft bestaan Dat ademloze tederheid Slechts een illusie is Vertel mij niet Dat ik moet ontwaken uit de illusie van mijn gedachten verder dan dromen kom ik niet Zeg me niets onbevlogen Over het beeld in de schemering Duistere…

Het leven is een feest Waarin iedereen holt, rent sprint We worden geboren zetten onze eerste stappen Voor we het weten kunnen we geen stap meer zetten Het eind is nabij Het is een ander begin Een leven zonder zorgen In de nacht toont hij zich het mooist Met de maan in mijn rug liep ik door de nacht Geen huis wist dat ik het was De bomen…

Door de liefdevolle wolken voel ik de zon niet meer Achter de hoge bergen voel ik de wind niet meer In het heldere water zie ik de vissen niet meer Mijn herinneringen zitten in de knoop In een prachtige rozentuin ruik ik de rozen niet meer In de fijnste jazzclub hoor ik mijn muziek niet meer Mijn hart ben ik kwijt Mijn herinneringen zitten…

In de sterren zie ik jouw lach In de wind hoor ik jouw stem In de zon voel ik jouw armen om me heen Ik ervaar je in alles Laat niemand verliefd op je worden Mijn longen willen zich vullen met jouw lucht Ik wil in je ogen vol van de zee mezelf kwijtraken Ik ervaar je in alles Het is me niet gelukt om in je ogen mezelf kwijt te raken Hetgeen…

De klok tikt dof en ratelt zacht : "dit is jouw uur, dit is jouw nacht" met stramme hand in flikk'rend licht een laatste woord het boek kan dicht. en dan Niets, buiten hoop... dat jij ooit eens dit boek zal lezen met zijn verborgen liefde in elke zin geweven en dat je hoort hoe het fluistert zacht dat ik ook na de dood,…

Ik moet wachten tot regen en wind de beeltenis verweert en tijd ze tot zachte vorm abstraheert Ik moet wachten tot de dagen en nachten herinneringen verdichten en hun poëzie mijn pijn verlichten Ik moet wachten tot ik me van jou ontkleed en uiteindelijk mezelf vergeet…

Liefde was pindakaas, honing en stroop een appel, een peer, een banaan in de loop Liefde was werken met heel veel plezier dan weer eens daar en nu weer eens hier Liefde was zorgzaam, een kaars in een glas behoeden voor uitgaan, als jij er niet was Liefde was kamperen in een kleine tent ja het regent wat, ben jij nou een vent Liefde was…

Als je eens wist Als je eens dacht Als je eens wilde De wilskracht mist Onwetendheid door macht De "wijzen" die jouw gedachten stilde De energie in mij gaat verloren In wanhoop vindt dat zijn kracht Mijn laatste hoop gezonken Enige redding is het gevoel te smoren Ookal wordt de pijn niet verzacht Bitterzoet is wat wordt gedronken…

het duurde niet zo lang en ik weet niet meer precies wat er toen allemaal gebeurde maar ik draag geen wrok jij hebt geen schuld het was een samenzang je zonnige dagen heb ik gekust het duistere gevoeld in al je lust je zwijgen had een reden we zien elkaar nog elke week dat doet me pijn in elke streek de hardheid van het heden…

Ik weet nog hoe jij lachte hoe je keek hoe jij me begreep... liefde leek toen nog zo gemakkelijk... zo gewoon: jij en ik; het had iets schoons!…

Er was één man, hij scheen niet veel maar voldoende en leerde me mezelf lief te hebben, ook al vond hij zo, zijn bestaan "een vergissing". Ik probeerde hem liefde te schenken: lerend, gierend; het was genoeg ... om nooit te vergeten, altijd te weten hij was, is er voor me ook al hadden we ons vergist.…

Ook al heb je het me niet gevraagd, verliefd ben ik toch geworden, en ook al zie ik je niet vaak, toch doe je mijn hart bloeden, waarom doe ik het mezelf aan, die glimlach van jou, eindigt bij mij steeds in een traan, ik zou je willen bannen uit mijn gedachten, liefst voorgoed, maar je zit ook in mijn hart, dag en nacht, ik probeer het…

Het was aan het eind van een dood spoor waar ik jou uiteindelijk verloor. Ik verzocht alle treinen die zouden komen harteloos, te laten razen over al onze dromen. Ik liet ze denderen, dwars over alles heen. Hoe jij ging en ik, uiteindelijk, geheel alleen.... uit jouw leven verdween. Opgebrand, opnieuw op beide benen, in het aardse beland,…

ik droom een strohalm of een rietkraag aan de vijver en daarbij de wind de zachte trilling van leven de maan is bleek vanavond je geur hangt nog boven tegels of zijn het de narcissen ik droom je lichaam hier de vogels roepen om duisternis de deur werd dichtgeslagen wolken lijken op hamers ruzie is een aanslag bomen lijken stronken…

Schreeuw niet tegen me Ik kan je niet verstaan Ik kan niet horen wat je zegt Als ik zo ben ontdaan Ik kan niet voelen waar het pijn doet Als jij me zo hard raakt Ik wil niet weten wat kapot gaat Als houden van het niet meer maakt Ga nu maar weg en hou het voor je Al dat gefoeter en getier Naarstig op zoek naar stilte En het was al die…

Het treft me niet. Nou ja, soms. Maar hoe komt het dat ik het zelden mis? Het strelen, de aandacht, het zielendelende vertrouwen. Het kleffe, het lieve, het romantische zoenen. Want ik genoot ik begon ik ging door en wilde meer. Zijn dit de instincten van moeder natuur die het onbeschroomd laten afweten en actief langs de zijlijn staan?…

Ik proef je in mijn tranen en alles smaakt minder zonder jou. Zout van mijn leven.…

Mijn tranen komen niet voort uit verdriet ze komen wanneer de bomen kaal en levenloos lijken mijn hand de zon maar niet kan bereiken mijn tranen komen voort uit ijzige kou door de wind in de winter tegen mijn gezicht en dan loopt het niet zo in de gaten dat ik jou verstopt heb in dit gedicht.…

het is uit met haar vriend maar ze wil nog niet huilen dat schuift ze nog eventjes ver voor zich uit want voor die regenbui wil ze nog schuilen want pas als ze huilt is het helemaal uit pas dan neemt ze afscheid van voorgaande jaren pas dan komt het verdriet dat ze nu nog verdringt tot dan zit ze maar in de ruimte te staren. ik heb…