ik kon niet anders meer mijzelf gedwongen zien doch dan vanuit haar ogen de pijn bekroop mij zeer in kille nachten bovendien ondergaan door mededogen emoties ondervinden is zoiets van medeleven in het duister tranen zijn er niet voor niets…

soms verlang ik naar Moeders aardappelpannenkoeken naar Vaders grote hand de mijne in de zijne als we zaterdags op de Vismarkt liepen mijn kindertijd mis ik soms liefde die vanzelfsprekend scheen. Moeders omhelzing, onze reizen als gezin we leken wel zigeuners altijd op pad hecht en warm een clan ik hou van het leven en heb…

de kamer is klein, haar grove gestalte vult de onpersoonlijke ruimte men noemt het gezellig omdat zij dat zegt: gezellig he? stijf en oud zit ze daar men noemt haar een waardige oude vrouw omdat zij dat vindt altijd waardig geweest haar geest is speels en soms ondeugend zo kent ze nog al haar mannen, bij naam… en men knikt…

Als 'n familielid roept soms schreeuwt, soms zelfs krijst: Ik heb je toch gezegd; ik heb je toch gewaarschuwd of nog erger ik ken hem of haar zo goed; was vroeger al zo moeilijk zo lastig, zo opstandig Dan is er doorgaans nooit een gesprek geweest wezenlijk gesproken open en respectvol echt gepraat dan priet- of prots-praat Geen…

lieve kleine woorden maken mij blij eventjes de zin herhalen want je vleit mij lieve kleine schattige woordjes alleen voor jou en voor mij al spreek je Engels of Duits Ich liebe dich en I love you soms mis ik jullie thuis…

luisteren is een ding waar ook ik de mist mee in ging vroeger dan wel te verstaan is me later beter af gegaan maar niet voor mijn kind begrijp ik nu daar baal ik van hoe ook zo enorm cru ik hou van haar met heel mijn hart maar ben nu ook verward weet het even niet meer kan niet helpen nu kan enkel zeggen lieve schat ik hou van je had…

pracht en praal dwarreld neer het is haast zonde telkens weer van kaal naar groen meer en meer vol ornaat genieten weer dan verkleuring o zo mooi en de geuren het is mooi dan gaat het weg alles weer kaal maanden somber met trui en sjaal wachtend op een mooi herhaal…

lieve mensen geef eens wat glans aan je dag doe het met een schaterlach het maakt vrolijk het maakt blij even niet de maatschappij maar gewoon echt jij al is dit het lichtpuntje van je dag vind ik dat je je prijzen mag of geef op straat eens gewoon een glimlach weg het doet wonderen wat ik je zeg onthaasten is ook een mooi gegeven dan…

pijn.... het woord zegt het al je gaat door een dal hevig of niet het geeft verdriet sleept alles mee hoe sterk je ook bent pijn is iets ergs het zuigt je leeg vreet energie pijn is vaak stil maar vaak ook niet pijn isoleert wat een ander niet ziet je bent niet zielig houdt je sterk want dat is toch het betere werk hoe vaak je buiten…

Mijn vader was nu honderdtien, Als hij in leven was gebleven. Ik zal hem hier niet meer zien. Hij kon die tijd niet overleven. Mijn vader was een fijne man. Hij was er voor ons: een zegen. En wie weet, als het even kan. Kom ik hem “boven” wellicht tegen! En zelf, al meer dan tachtig…

Waarom mama waarom Het ging zo goed en zo leuk Samen lachen, samen huilen We lagen altijd in een deuk Papa is weg gegaan Heeft ons helaas verlaten Wat heb ik je aangedaan Nu kijk je niet meer naar mij om Mag niet meer bellen en Wil niet meer dat ik kom Dit doet zoveel pijn En het ergste is..... Dat ik niet meer bij je kan zijn Ik dacht…

Familie is een prachtig ding, maar soms een vreemde mengeling van overeenkomsten, verschillen tussen mensen die, al zouden ze het wensen, nóóit hetzelfde zullen voelen, denken, zeggen en bedoelen, maar waarop je steeds mag bouwen, een beroep doen en vertrouwen. Juist in tijd van grote shit, wanneer het soms flink tegen zit, kun je ze steunen…

Negen maanden en een week, wat duurt wachten lang? Het was juist die ene week dat hij maar niet kwam! Moeder wachtte en wachtte, net als iedereen weet je? En net toen niemand het verwachtte besloot je te komen, je had je eigen ideetje! Negen maanden en een week, is best veel maar het wachten waard Want Ruben werd geboren op 30 juli alles…

De foto die ik van je kreeg was gewoon een innig familietafereel ik voelde me even leeg en vervreemd tegenover wildvreemde mensen de camera legde een moment vast als een schilder met zijn kwast nu kijk ik weer naar de foto was heel de wereld maar zo.…

Ik was het lievelingskleinkind van mijn opa: Jan Goossens. Hij was berucht om zijn zéér strenge houding. Ik ga nog een aantal graden verder. Doe er nog een paar scheppen bovenop. Omdat mijn neus een moppieneus is, noemde hij mij bij de troetelnaam "moppie". Ik zal het nooít vergeten! Hij liet mij zijn waardige houding na, als erfenis,…

Op valentijnsdag 14 februari 2011 kwamen oom San en mijn tante Lucy op bezoek. Lucy brengt het Licht in de wereld; in mijn verdrietige wereld. Het is niet alleen de betekenis van haar naam, maar ook alles wat ze al jaren doet, voor me. Keer op keer schenkt zij mij nieuw leven en zal ik, uw nichtje, doorgeven wat u mij hebt geleerd... zal ik…

hagel en sneeuw onweer wind en regen deren ons niet wij kunnen er wel tegen lach er maar om en stap er flink doorheen 't is pech maar zeg als nou de zon eens scheen èèn ding staat vast morren helpt geen steek want als de zon eens door de wolken keek en jou daar ziet al met een droef gezicht dan blijft het niet lang licht maak er wat…

even zie ik het niet meer zitten mensen die zomaar op je fitten zeuren zanikken dag en nacht niemand die naar je lacht gatverdamme das echt balen nergens even eer te behalen door een vriendelijk woord of een simpele groet wat zo enorm wonderen doet even voelen dat je erbij hoort ach het is maar ijdele hoop zolang ik zelf nog zo zit in…

een stap en dan nog eentje en dat ik een helm moet kopen want: pappa val niet !…

In liefde opgedragen aan Anton Onder mijn huid Zit je, dicht onder Mijn huid, snaak Met mongoolse ronde Oogjes, kwetsbare Kleine vingertjes Die zo vaak ons Aan het lachen Hebben gebracht Jij die niet onecht Kunt zijn, en nog nooit Iemand heeft bedrogen Want je bent honderd Procent jezelf, en vanaf de Dag dat je geboren…