Als de woestijn zijn zandkorrels moest betalen Zou er geen korrel zand zijn om mee te nemen.…

Waar stopt de grens van het filosoferen, met een rondtollend hoofd in een lichaam dat veroudert? Is het zinvol je hersenen te voeden, met de kronkels van een onbegrijpbare geest? Kunnen we echt nog diep nadenken, als het goed is en geen voldoening mee hebben?…

Met dat beetje kennis, ja, mede- weten. Wat als dat vervliegt? Nergens heen of ergens, ja, weder- keren. Terug naar hier en nu. Anders nu of, beter, ja, uitge- rijpt. Maar toch dynamisch dus. Zodat wij mensen, immer, ja, onont- koombaar, blijven in het ongewis. Weten is meer dan kennis.…

De zon schuift Steeds maar achter wolken Wolken steeds maar Voor de zon Ik weet nog goed Hoe deze morgen Zonnig Wolkenloos begon…

Ik was zo iemand Die de stilte Vulde met verbaal rumoer Echter Leidde het zo zelden Tot Een opgelegd pandoer…

Ik heb weleens Begeerd Dat Het vele goed zou zijn Maar… Ik heb nu geleerd Dat Slechts het goede Veel is…

Op de weg van al je dromen, wacht aan ‘t eind een paradijs. Door je kracht zal jij er komen, al is het, soms, een lange reis.…

Dat je soms niet goed weet wat je voelt, ermee bedoelt, en daarom ook maar liever vergeet. Dat je soms wel eens denkt hoe het zit, is het dit, dat altijd weer die leegte wenkt. Of dat je soms wel eens ziet wat niet is, vals gemis, want het kan ook eig’lijk helemaal niet. Misschien in ‘t geheel niet weet wie je bent, niemand kent…

Het boek dat ik nu opensla Heb ik al vaak gelezen Van kaft tot laatste pagina Heeft het zich reeds bewezen Maar steeds opnieuw Lees ik weer iets Wat ik voorheen niet zag Dat is het leuke met een boek Dat dat ook kan En mag Je laat je soms verrassen Of las het eerst verkeerd Goed lezen is belangrijk Dat heb ik wel geleerd…

Ik ga de zon zoeken Het kleinste beetje licht Dat door de dikke wolken priemt Openbarstend als een bloem. Ik laat mijn huid verwarmen Mijn geest verlichten. Om vervolgens de wereld aan te kunnen En alle gaten te dichten. Ik ga de zon zoeken En laat de stralen me omarmen. Ik doe mijn leven uit de doeken Breng de problemen aan het licht…

Het is met ogen net als met de zee aan de oppervlakte zie je de diepte niet…

Negativiteit is iets dat zich in de ziel bijt Iets wat onze innerlijke tempel ontwijdt Waar je met zoveel moeite tegen strijdt En dat zich tergend langzaam uitspreidt Waardoor het hart zich pijnlijk openrijt Positiviteit is iets dat de geest verblijdt Iets dat je vredig en blijmoedig belijdt Waardoor het gezichtveld zich verwijdt Al gun je…

Hij heeft een jolig gezicht, Zoals die modieuze menen Heeft een zeer gedegen auto En heeft het voor het zeggen Zijn gezin is heel erg blij Papa is toch zo’n goeie Hij geeft geld en macht Doordat hij zo hard werkt Totdat vader doodging En zoonlief bedroefd was Omdat wat zoonlief sierde Rond hem louche heen lag Wat de gezonde geest…

In slechts één taal verricht de dichter zijn poëzie en kladt vervreemde woorden voor zich uit en spelt verdoemenis met tekens uit den vreemde ***************************** Hoe dicht is de nacht als tonen van weemoed zich buigen over verzoening waar eens het zwaard gespleten persoonlijkheden achterliet in het moeras waar de dood ogenschijnlijk…

De standvastigheid is mij Ontnomen door het lot Waartegen ik noch anderen Zich kunnen wapenen. Ik zal het pijnlijke lot moeten Leren te willen, om te kunnen Leven met het lot, en datgene Gewillig te nemen, welke mij schaadt Dan pas laat de roest los welke mij Weerhoudt mijn geest te bewegen naar alle Standvastigheid, niet verzwakt door…

Wegvliegen als een vlinder Vederlicht Op de vleugels De tot poeder geworden zorgen Waarvan de wind Een zachtgeel wolkje maakt...…

kunst met naald en draad gaat niet gemakkelijk op tussen twee regels maar door het oog zelf te gaan werpt wel zijn schaduw vooruit…

Als de avond valt Is hij de donkere schaduw Als hij een blok op het vuur gooit Is hij het droge hout Als hij de gordijnen sluit Is hij de stille nacht Als hij naar bed gaat Is hij de sleutel in de deur Alles kan hij zijn Terwijl de sterren stralen In een donkere nacht Hij denkt aan morgen En hij is de trap naar boven Hij zet een raam…

Het was ooit een droom om alles te kunnen; op een dag iedereen willen zijn; elk moment heel veel begrijpen Het was ooit een droom om inzicht te krijgen; elke seconde een stukje tijd vergeten; op een eeuw helder van geest zijn ...... Maar ik blijf maar dromen…

streven naar meer geeft minder meer kleuren, meer verblind meer tonen, meer verdoofd de behoefte als grenzeloos verlangen aan de behoefte is snel voldaan eenvoud als basis…