Tussen rotsen en een dal verstopt zich een Bron, Die in een schuimende sjaal aangekleed is. Zoals een lief hondenjong is zij vrolijk, zij stroomt Via geheimzinnige bergkloven in hun duisternis. Lang geleden heeft zij haar begin verlaten En de mist overschaduwt het eind. Zowel de Zon als de bergen weerspiegelen zich in het water En ook de kroon…

Als ik eens met mijn deur in huis zou mogen vallen Mijn leven rond de tafel uit zou mogen stallen Een boom zou mogen planten uit mijn zieletuin Wat zou het water van mijn zee glashelder zijn. Als ik mijn hemel eens op aarde kon verspreiden Mijn goede vruchten werden smaakvol onderscheiden Ik zou schoon gekleed…

Gevangen in een glazen woestijn door vluchtige bergen omzoomd vraag ik mij verveeld eens af, of het zand niet voor niets stroomt. Iedere nacht lijk ik dichter te zijn bij het gat, zovaak gedroomd, dat mij aan de rand te denken gaf, of het zand niet voor niets stroomt. Hoewel ik kansloos mee op golven dein, heb ik het slagveld niet geschroomd…

Waar is die andere wereld, waarover men verhaalt? Die wereld van geluk en vrede? Een wereld die warmte straalt? Ik ervaar heel andere zaken! Haat, bloed, doodslag en doortrapt geweld! Niets ontziend en blootgesteld! Waar komt die ellende toch vandaan? Wie verzint het één.. het ander? Wie liegt en laat de waarheid gaan? Hoe komt het dat…

Indrukwekkend terwijl ik ´aankomstvoeten´ liever heb dan welkomstvoeten de spatie na de komma mis evenals jouw foto van ons twee door een omstander opgenomen en die je op zou sturen Herbert Marcuse heeft ons nog jong veelbelovend gekend…

Muurvast, opgesloten in de tijd. Gehuld in witte kussentjes, van het zachtste materiaal. Bang dat ik mij verwonden zal, bang voor dat wat mij breken gaat. Maar ik wil er uit, ik wil rennen springen. Ik wil vooruit, ik wil nieuwe zinnen. Bonkend, zachtjes met mijn hoofd. Staar ik naar mijn witte kussens, gemaakt van het zachtste materiaal…

Eeuwig dansen de atomen in hun eindeloze stromen. Snel en licht, traag en zwaar springen de dansers door elkaar. Zij scheppen ons het licht, de wolken en vormen de geest der volk’ren. Brengen kleuren in ons hart maar zijn ook vaak de bron van smart. Doch, de dansers zijn de dansers niet en wat je ziet dat is er niet. Alles om ons heen…

Woorden hebben haast struikelend halen zinnen op volle snelheid in en verdwijnen in het bochtige niets snel, snel, tijd tekort zoveel te vertellen op de snelweg van de duistere nachten waar de vluchtstrook uitwijken mogelijk maakt en verhalen onbesuisd racen elk rood stoplicht wordt genegeerd zal de tijd geschreven woorden inhalen…

wanneer de nacht de dag weer kust de ochtendgloed gaat komen dan dringt de werkelijkheid zich op vervagen alle dromen wanneer de dag de nacht weer kust de duisternis gaat komen vervaagt de hele werkelijkheid door nachtelijke dromen…

Staand op de brug, die alle oevers bindt, kijk ik naar het theater van het zijn. Ik voel de verbondenheid van het bloed in mijn aderen met de brede stromen onder mij. In de eindeloze strijd van het “ik” en het “niet-ik” wordt de liefde gedood. En toch zij sterft niet, maar herrijst als een Feniks uit de as van het mededogen. Alles…

Jij weet mij steeds te raken met een woord of een gebaar nooit zul jij verzaken het spel is nog niet klaar Jij wandelt door mijn leven raakt weer een letter aan steelt wat ik had te geven woordblind bij mij vandaan Jij grote onbekende beroert toetsen ongevraagd waar woorden ooit verwenden worden zinnen nu belaagd Met simpele nonchalance…

ik hou niet zo van mensen die aandacht vragen ik doe dat zelf al genoeg en toch, ik vind dat het allemaal vanzelf moet gaan water kan best stromen maar verdampen kan het ook relativeren is een kunst maar wat je niet verstaat kun je ook niet spelen de sex en de vraag daarom kan ironisch zijn, maar waar ik fluister niet langer shit omdat…

De natuur is voor mij een bron van inspiratie het straalt energie uit om in contact te komen met het diepste in mezelf het geeft me het perspectief om alles in andere kleuren te zien het werkt bijna als een reinigingsmiddel op mijn ziel.…

waar zijn woorden fluisteren fluisteren woorden zijn gedachten in klanken klanken in gedachten waar klinkers klinken klinken klinkers waar gedachten leven leven gedachten in woorden-flitsen flitsen woorden in beelden beelden fluisteren zijn woorden gedachten in klanken waar klinkers klinken leven gedachten in woorden-flitsen…

Als je weet wat je morgen wacht Hoe zou je vandaag dan leven De toekomst weggegeven Verwondering ontkracht Als de dag de nacht opzij schuift En tot het verleden verklaart Dan weet ik wat ik nog niet wist toen gisteren morgen was…

Voor een andere kijk hoeft men slechts van liggen over te gaan tot staan of omgekeerd wat ook te bereiken valt met transcedente poëzie lichtjes zwevend boven de grond men zegt ´hij dicht´ als men je ziet, en ´let op, straks zie je het weer niet´…

wezens van energie en licht levend, ademend, bestaand stralend, met de ogen dicht onze eigen weg gaand wezens van liefde en vrijheid levend, ademend, bestaand leverend de levensstrijd het pad nog ongebaand wezens van lucht en water levend, ademend, bestaand huppelend tot later het leven eeuwig gewaand…

De logica is helder klaar Geeft ons houvast, volle zekerheid En stuwt de carriere als maar En geeft ons zinvol de tijd Sprekend met de goed gekozen woorden Intelligent, in elk geval bedaard En natuurlijk met gestropte boorden Maar toch een ieder naar zijn eigen aard Maar niemand kan na weinig jaren Reeds getuigen van terechte zekerheid…

De zon is een oog in mijn verlaten dromen waar ik zoek naar de silhouetten van eenzame dromers die blind blijven als ze ontwaken in de hel die hen alleen in de schaduw van hun dromen nog inspireert…

ik ben wie ik schijn te zijn, een veinzer, een dichter dus van wanen en lyriek toch lees je uit mijn liefdesverzen voor…