In de verte wacht de zee op een jonge zalm die zich ongeduldig met de stroom zal laten glijden Hij zal staren over de gonzende diepte Waar hij langzaam ingetrokken wordt Maar voor het zout in hem kan kruipen Zullen zijn holle ogen sluiten De zalmen zullen elkaar vinden Samen wachten ze tot de tijd komt Om hun verleden terug te zoeken…

Ze komen uit het niets en onbemerkt Onzichtbaarheid hebben ze onbeperkt Hun lichaam dringt door alle muren Maakt angstige en blijde uren Een uitnodiging slaan ze niet in de wind Subtiel en stil worden de ogen verblind De spiegel leert het ons het allermeest We zien dus niets, geen spoken en geen geest Zo overtuigd van inzicht en ons gezicht…

Er zijn van die dagen, dat alles kan... zo'n dag met een lintje, of een stralenkrans... De zon schijnt volop, iedereen is opgewekt.. Zo'n dag moet in een lijstje, zodat je, als het de volgende keer wat minder is, terug kunt blikken?!…

mijn schaduw gaat altijd voor me uit hij brengt me waar ik wezen moet bang hoef ik nergens voor te zijn hij vangt de eerste klappen op…

het probleem dat speelt ben jij, die dit leest want waarom zou je zeggen dat je er iets van vindt het voelen van de woorden is niet aan jou besteed soms heb ik dan de wens was een ieder nog maar kind nou zit je weer te staren naar alles dat hier staat maar zie je nou echt iets wat je aan dit schrijfsel bindt ach, laat het ook maar…

Een oog van glans telkens bij die lach, toch denk ik thans wat ik eerder niet zag. De glans verdunt, door mijn blikloze blik. Het is me misgund, omdat ik glans vertik.…

Balonnen op het spoor als een keu door het laken Omzeil de zeven zeeën en stel de beslissing uit Zelfs Koning Eenoog snakt naar twee De dovemansoren zijn aan haar niet besteed De kapitein wenst me een behouden vaart…

Het leven is als een weegschaal, steeds maar zoeken naar balans. Het gaat met je aan de haal, maar geef het toch een kans. De balans slaat wel eens door naar de goede of de slechte kant. Het is altijd ergens goed voor, maar hou het wel in de hand. Zwem niet tegen de stroom in, het is zonde van je energie. Denk na bij een nieuw begin,…

In rood, grotesk halfduister gevangen, een verdronken metamorfose, vechtend en rollend in patronen van onderaards geluid Deze warme holte, als een slangenhuid om mij gegroeid, een microcosmisch perpetuum mobile, immer krimpend, als was ik in de poten van een logge reus, sterk en onbehouden Wachtend op de dag dat mijn vrees een weg baant…

net zo veel als het delen geeft men om het even en maakt men onbewust scherven in een ander leven de pijn die dan wordt gedragen is niet voelbaar voor de dader en evenzeer zal het leiden tot een wijze les van vader het punt van gevoel is bitter want je kan niet leven zonder pijn en als ik je dan de ogen uitsteek hoe zou dan de wereld…

als je me leest als een kasteel-roman, kun je een deel van m'n hart vinden, maar zie je dat ik ook vluchtig kan zijn, als je me leest als een detective, is de uitkomst niet voor de hand liggend, maar blijft de spanning wel aanhouden, als je me leest als een stratenboek, sla je niet altijd de juiste weg in, maar houd je wel zicht op de eindbestemming…

Wandelen op het strand, schoenen vol met zand, lopen in het bos, voeten vol met mos, glijden over water, zórgen zijn voor later...…

Het leven begint als onbeschreven blad maar dat in de loop der jaren een boekwerk omvat. Niemand kan voorspellen wat geschreven wordt of er vreugde komt of pijn maar we weten allemaal dat het blad beschreven zal zijn.…

Het merendeel der mensen stelt zich weinig vragen. Toch is er een kleine groep die stil en zonder klagen elke dag de zoektocht aanvat naar belangrijke levensvragen. En in die groep daar is er één die de juiste vraag kan stellen maar nooit vindt hij diegeen die ons de oplossing kan vertellen. Oh god! U moest eens weten hoe vaak we U dat…

Het hart dat geen maat meer kent ontregeld door begeerten en de lust hart zo diep en o zo groot hongert naar de nooit geproefde smaak al klinkt het nog zo zwaar alle illusies reeds lange tijd begraven.…

De nachten leken eeuwig te zijn of er geen einde aan kwam het maakt niet uit waar ik ook ben te moeilijk is het gevecht als je het moet stellen zonder kracht nooit genomen steeds gegeven ik heb het nooit verleerd rust ik peinzend aan de waterkant niets meer wat ik nog verlang.…

Soms kan de waarheid, beter niet verteld, maar wanneer we moéten liegen, is 't bijzonder slecht gesteld. Wanneer liegen betekent, dat vriendschap in takt blijft, waar kies je dan voor? Ik verdraai dan de waarheid, een héél klein beetje want anders weet ik het ook niet meer hoor!…

blote voeten in het zand stemmen van water die mij langzaam trekken in de zee van eeuwige rust…

Het bord van 64 blokken, van koning tot het paard. Allen in hun hokken, voordat de strijd wordt verklaard. De pion die rukt op, het is de eerste zet. Het paard in galop, zwart die zich verzet. In het heetst van de strijd, de verdediging die parten speelt. Wordt de koningin vermijd en schaakmat uitgedeeld. Het spel steunt de filosofie…

Zijn handen bevatten naar velen geloven de kern of het leven ons laten ons doen wat ons geschiedt gebeurd overkomt zijn naam veel geprezen aanbeden bestreden omschreven gelezen bezongen vervloekt ontcijferd zijn boek van boven gelezen alles komt goed komt voort uit zijn woord door ons nooit gehoord slechts te lezen…