inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 17.804):

weemoed

door duisterend licht omsloten
wiegde mij het kleine bootje,
het water murmelde verhaaltjes,
zacht zong het riet

het werd mij vreemd te moede:
een onbestemd verdriet
sloop binnen door mijn huid,
nestelde in mijn botten.

veelvuldig sloeg ik de riemen uit,
roeide tussen heden en verleden
eindeloos heen en weer.

zo heb ik die nevelende avond
het verdriet herkend:

het missen van de moeder
die ik had en was

én de onvermijdelijke tijd die
zijn rechtmatig voorschot neemt,
in mijn huid zijn groeven trekt,
mijn gebint verzwakt,
tot mijn vervallen woning
onbewoonbaar wordt verklaard.

Schrijver: hannah, 16 augustus 2006


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.095

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Wim Niesten
Datum:
20 augustus 2006
Email:
voorjouvanmijmsn.com
Ik heb al eens eerder op een gedicht van jou gereageerd: absolute klasse!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)