Hartenkreten

hartenkreet (nr. 19.617):

(Wereld)pijn

Ik kleur de hemel kakelbont
gewoon zoals ’t mij zint
geel blauw en rood wat zwart
een bloem misschien een mond

Uit velden maak ik bossen
met bomen aller soort
sterke zwakke levende dode
alsof mij dat ooit stoort

En in verlaten duistere steden
doe ‘k alle lichten aan
grote kleine heldere donkere
zoveel als er bestaan

De (wereld)pijn die blijft verborgen
hij laat zich niet verdrijven
noch met het licht noch met de kleuren
hij is in mij vandaag en morgen.